Πόσο όμορφη είναι η αγάπη...

Υπάρχουν ακόμα παιδάκια που πιστεύουν στον Αη Βασίλη, το ξέρετε? Και όλα μαζί σήμερα, στον παιδικό σταθμό του χωριού μας, τον περίμεναν με αγωνία.

Η τσιγγανούλα η Τάνια, ντυμένη στα κόκκινα, χαμογελούσε που οι δασκάλες της την φωνάζουν "Πριντσέσκα".

Ο επίσης τσιγγανούλης Βέντσι, παρότι ο μικρότερος, είπε το πιο όμορφο ποίημα.

Ο Στογιάν, πήρε το πιο μικρό δώρο, αλλά το κρατούσε τόσο σφιχτά, ούτε που κοίταξε τα δώρα των άλλων και το προσωπάκι του έλαμψε. Αφήστε που μου χάρισε και τα πιο γλυκά χαμόγελα.

Η Σεβντά που τα καταγάλανα μάτια της και τα ανοιχτόχρωμα μαλλάκια της, έκαναν απίστευτα όμορφο το μαυριδερό μουτράκι, αγκάλιασε την κατάξανθη κουκλίτσα της με λατρεία. Οχι , δεν ήταν Μπάρμπι. Ηταν από κείνες τις φτωχοντυμένες κουκλίτσες των δικών μας παιδικών χρόνων.

Η ντυμένη στα κίτρινα Ιλιάνα, αγωνιούσε να πάρει πρώτη το δικό της δώρο, μέχρι τη στιγμή που την αγκάλιασα και περίμενε υπομονετικά τη σειρά της.

Οι νηπιαγωγοί που αγκαλιάζουν πενήντα παιδάκια (εκ των οποίων τα δεκαεπτά είναι τσιγγανάκια), δίνουν όλη τους την αγάπη και την φροντίδα, σε έναν τόπο που δεν προσφέρει πολλά. Κι είναι τόσο ζεστή και μεγάλη αυτή η αγάπη, που όλα τα παιδάκια αναφώνησαν "Πόσο όμορφη είναι η αγάπη και πόσο καλός γίνεσαι όταν σε αγαπούν!".

Παραδόξως, αποστήθισα τις φατσούλες και τα ονόματα από τα τσιγγανάκια. Ισως γιατί δεν τα είχα ξαναδεί σε σχολείο. Ξανθά, καλοντυμένα, υπάκουα παιδάκια βλέπεις παντού. Και παραδόξως, τα τσιγγανάκια είχαν πολύ πιο λαμπυρίζοντα βλέμματα και πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την γιορτή.

Στο τέλος της γιορτούλας, οι δασκάλες πήραν τα μικρότερα παιδάκια και αποχώρησαν για το μεγάλο, φωτεινό τους δωμάτιο, για να ανοίξουν τα δώρα τους. Δεν μπορούσαν να περιμένουν. Τα μεγαλύτερα καμάρωναν "πηγαίνετε κυρία, εμείς είμαστε μεγάλοι, δεν έχουμε αγωνία!". Πέντε χρονών αγγελούδια, δεν είχαν αγωνία να ανοίξουν τα φτηνά μεν, πολύχρωμα δε πακέτα τους!

Τα παιδιά εδώ δεν μοιάζουν με τα ελληνόπουλα. Οχι, γιατί δεν κάνουν απεργίες και διαδηλώσεις, όχι. Τα ελληνόπουλα, δεν θα ξεφώνιζαν από χαρά επειδή θα έπαιρναν δώρο ένα σακουλάκι με τρία μανταρίνια και δύο φτηνές σοκολάτες, ούτε επειδή είχαν το απρόσμενο έξτρα δώρο, ενός σοκολατένιου Αη Βασίλη. Κάνω λάθος?

Πόσα πράγματα, αντικαθιστά η αγάπη τελικά?

Να έχουμε γιορτές φωτεινές και γεμάτες από αγάπη, σαν τα χαμόγελα των παιδιών, που ξέρουν να βρίσκουν την ευτυχία στα λίγα και ουσιαστικά. Να είστε σίγουροι, ότι με αυτά τα παιδιά, το μέλλον του κόσμου μας δεν κινδυνεύει...

Ο Δημήτρης μου , το αφηγήθηκε πολύ καλύτερα...

Φιουυυυυυυυ

Οχι, πες μου τώρα, πόσο καλή μπορεί να είναι μια ημέρα που....

- Κάνεις τον άνετο καραγκιόζη για να μην παραδεχτείς, ότι σου γάμησαν το σόι (σαν πώληση το είδα μεγάλε και σας τον έπιασα κανονικότατα!).

- Σε αποκαλούν ούτε λίγο ούτε πολύ "γύφτο" και "μπακάλη", γιατί παζάρεψες κάτι δεκάδες χιλιάδες ευρά σε δουλειά εκατομμυρίου (έμαθαν ότι μπιπιόμαστε και πλάκωσαν κι οι γύφτοι!).

- Σου την λένε γιατί ενώ διαπραγματεύεσαι τις "υψηλές παροχές υπηρεσιών τους", ταίζεις τα σκυλιά σου με πιο ακριβή σκυλοτροφή απ'ότι αυτοί τα δικά τους (χέσου γελοίε, είμαι μια λαρτζάτη ελληνάρα! εσείς μάθατε την σκυλοτροφή, εφόσον πέθανε ο μπάι Τόσκο!)

- Αποκαλούν το αυτοκίνητό σου κουβά, σε σχέση με το δικό τους (καραγκιόζη, θες και να πουλήσεις τώρα??? Οπως σωστά είπε ο Μητσάκος μου, το τιγκράκι μου στοιχίζει εν Ελλάδι, όσο η μπέμπα σου εδώ).

- Νεοαφιχθείς συνάδελφος και φίλος, άγχεται γιατί χρωστάει σε τράπεζες έξη χιλιάρικα (τολμάς και μου το λες ρε μαζόχα??? Εγώ αν χρωστούσα μόνο τόσα, μέχρι και ταμείο ανεργίας θα έμπαινα!)

- Συνεργάτης καταφθάνει προ εγκεφαλικού, να σου ζητήσει δανεικά και παραδόξως, δεν σε πιάνει το ψυχοπονιάρικο (εμ αγόρι μου, πριν τρεις μήνες ονειρευόσουν σπίτι με πισίνα και στα λέγαμεεεεεε. Τώρα για πνίξιμο, αρκεί και το ποταμάκι δίπλα).

- Γκαρίζεις σε συνάδελφο και τολμάει να σε παρακαλέσει "να μην του ξαναφωνάξεις" (αφού μόνο με τις γκαρίκλες παίρνει μπρος και το έχει αποδείξει!)

- Παίρνεις τηλεφωνικά παραγγελία, στις επτά η ώρα το πρωί για να γεμίσει το πρώτο φορτηγό και ξανακάνεις το ίδιο, στις επτά η ώρα το βράδυ για να γεμίσει το τέταρτο (ευτυχώς που οι οδηγοί δεν βλέπουν τι-βούλα για να μάθουν από αποκλίνουσες συμπεριφορές και να μας το κάνουν καλοκαιρινό!)

- Τσακώνεσαι αισχρά με συνεργάτη-κολλητό για πενήντα γαμωλέβα, ενώ του χρωστάς πενήντα χιλιάρικα (παραδόξως, σε υπακούει και βγαίνει έξω από το γραφείο της "ξεκω-λιάρας που για πενήντα λέβα πουλάει τη μάνα της" για να συνεχίσετε τον μεταξύ σας τσακωμό).

- Ολοι ανεξαιρέτως οι πελάτες σου , θααααα πληρώσουν την επόμενη εβδομάδα! (Μαύρα Χριστούγεννα θα κάνουμε, να μου το θυμηθείς).

Επί των ταραχών που μαστίζουν την μαμά πατρίδα, δεν θα σχολιάσω, αφενός επειδή με έχει απορροφήσει τόσο η καθημερινότητά μου, ώστε να μην εκφράζω άποψη για τόσο σημαντικά θέματα (οκ, ξέρω, είμαι γρανάζι του κωλοσυστήματος), αφετέρου, επειδή είμαι ένα "νικημένο ξεφτέρι", που ποτέ δεν θα δεχτεί ότι, "με φωτιά και με μαχαίρι, πάντα ο κόσμος προχωρεί", ανεξαρτήτως"των πικρών βουλών του Αλλάχ και των σκοτεινών ψυχών των ανθρώπων".

Μητσάκο μου, το ποστάκι εξαιρετικά για σένα. Πάω να πάρω τα χάπια μου....