Friday, March 27, 2009

Η στιγμή της αλήθειας!!!

Κατέβηκα για μία μέρα στην Θεσσαλονίκη, για να επιτελέσω έργο σοβαρό!
Ξέρω ότι οι απόκριες πέρασαν, αλλά εγώ αποφάσισα καθυστερημένα, να ντυθώ μπουμπούκα!
Απολαύστε την Κορίνα στην δική της στιγμή της αλήθειας!

Thursday, March 26, 2009

Leonidas

Ο φίλος μου ο Μπόικο έχει μανία με την ιστορία. Εχει και το καλό, ότι την ερμηνεύει όπως γουστάρει. Οπότε αυτομάτως, οι αφηγήσεις του σε κάνουν να αναρωτιέσαι τί δεν ξέρεις ή τί σου διέφυγε. Κατά τον Μπόικο, οι Ελληνες προήλθαμε από την Πολωνία και οι Βούλγαροι από το Αφγανιστάν. Η θεωρία του, άρχισε να μην του αρέσει, όταν την 20η φορά που μου είπε τα περί Πολωνίας, του είπα ότι ιν ένυ κέιζ, είναι προτιμότερη από το Αφγανιστάν και ότι η μύτη του, μου μοιάζει απόλυτα κουρδική. Είμαι σίγουρη ότι μετά την αποκάλυψη περί κουρδικής μύτης, έφαγε ώρες στον καθρέφτη του αφενός, άρχισε να ενδιαφέρεται και για την ανθρωπολογία αφετέρου.
Ο φίλος μου ο Μπόικο ως μανιώδης της ιστορίας, τις νύχτες που το παίζει κουκουβάγια, βλέπει ιστορικές ταινίες. Τα ελάχιστα βράδυα, που αποφασίζει να μην το παίξει κουκουβάγια μας καλεί στην καφετέρια της γυναίκας του και το ρίχνουμε στις ρακίες. Στις δύο πρώτες ρακίες, εξαντλούμε τα θέματα της πεζής καθημερινότητάς μας. Φορτώσεις, πως πάει η μεταφορά στην Ευρώπη, πότε θα αλλάξει μουσαμά στα φορτηγά, ποιός οδηγός του είναι το μεγαλύτερο καθήκι, πότε θα αξιωθώ να τον πληρώνω προκαταβολικά. Στην τριτη ρακία, είναι πλέον έτοιμος να μπει στα αγαπημένα του Ιστορικά θέματα.
Χθες ήταν ένα τέτοιο βράδυ, αντίστασης στο φαινόμενο της κουκουβάγιας. Επειδή συνέπεσε χρονικά με την επέτειο της χρήσης της ατομικής βόμβας, επέλεξα να μην πιω ρακία, αλλά το μπόμπα Σίβας του Στάνι, που το πλήρωσε για γνήσιο αγγλικό. Η έλλειψη βαλβίδας στο μπουκάλι με έκανε να πιστεύω ότι ο Ντιάντο Λίτσο (μπαμπάς του Μπόικο), μετά την επιτυχία του στην παραγωγή ρακίας, το έριξε και στην παραγωγή ουίσκυ Αλι-Σίβας. Μπατ, δις ιζ νοτ δε πόιντ.
Ο Μπόικο το προηγούμενο βράδυ, έκανε την κουκουβάγια, βλέποντας και πάλι ένα ιστορικό φιλμ. Από την λεπτομερή περιγραφή του, η οποία διήρκεσε όσο να πιει δυό ρακίες, υποθέτω ότι ήταν «Οι Τριακόσιοι». Α, ξέχασα να σας πω, ότι τίτλους δεν θυμάται ποτέ. Η λέει πως δεν θυμάται, γιατί έχει τον φόβο ότι θα του πεις «Το έχω δει!» και άρα δεν θα μπορέσει να στο αναλύσει.
Τεσπά δεν θυμόταν κι άλλα πράγματα, οπότε κάποια στιγμή, ρώτησε εμάς, τους Ελληνες, ποιός ήταν ο Βασιλιάς της Σπάρτης που πολέμισε εναντίον των Περσών. Δεν ξέρω αν έφταιγε το Σίβας ή το κόμπλεξ μου έναντι στον ιστοριοδύφη Μπόικο, αλλά ειλικρινά δεν θυμόμουν το όνομα. Ο δε Μπόικο, είχε πάθει εμπλοκή, εάν δεν βρίσκαμε το όνομα του βασιλιά, η περιγραφή δεν συνεχιζόταν με τραγικές επιπτώσεις στον χρονοδιάγραμμα της ρακοποσίας. Αρπάξαμε τα κινητά, με πρώτο και καλύτερο τον Τσέτσο, ο οποίος είχε έναν φίλο, συνάδελφο του Μπόικο στην αναζήτηση ιστορικών γεγονότων.
Πήρα πρώτα την μία μου αδελφή, η οποία στο άκουσμα της ερώτησης πριν καν να πω καλησπέρα, κόλλησε και δεν θυμόταν επίσης. Κατανοώντας ωστόσο την σοβαρότητα της κατάστασης τσίριξε «πάρε την Μαρία, πάρε την Μαρία!» Η Μαρία είναι η άλλη μου αδελφή και μοναδική τριτοδεσμίτισα της οικογένειας, άρα θα θυμόταν. «Δεν θα κοιμάται ο μικρός τέτοια ώρα?» ρώτησα έκπληκτη. «Πάρτην , πάρτην!» Προφανώς η αδελφή μου νόμισε ότι βρίσκομαι σε τηλεοπτικό βουλγάρικο παιχνίδι κι αν δεν απαντούσα , δεν θα κέρδιζα! Οπότε χαλάλι κι ο ύπνος του μικρού, αγαθό απαράβατο μέχρι χθες.
Την ίδια στιγμή ο Τσέτσο μας ανακοίνωνε ότι ο Βασιλιάς ήταν ο Πρίαμος (!), με εμένα να απαντώ , «Τσέτσο, αυτός ήταν στην Τροία παιδί μου! Οχι, στην Σπάρτη! Πες του φίλου σου ότι κάνει λάθος».
Η Μαρία απάντησε ταυτόχρονα με τον φίλο του Δημήτρη, τον Κώστα. «Λεωνίδας». Εγώ κι ο Δημήτρης είπαμε ταυτόχρονα «Λεωνίντας!». Ο Δημήτρης συνέχισε «οκ Κώστα, το διασταυρώσαμε». Ο Μπόικο ήταν περιχαρής! «Ντα, νταααα Λεωνίντας». Ο Τσέτσο με πλησίασε «ο φίλος μου μου είπε ότι έκανε λάθος, γιατί αυτός μιλούσε για την άλλη ταινία, την Τροια!»...
Μετά, για να ανασκευάσω την εμπιστοσύνη του Μπόικο ως προς τις ιστορικές μου γνώσεις, τον ρώτησα εάν έχει δει το μεγάλο άγαλμα του Λεωνίδα, στις Θερμοπύλες. Δεν μπορεί να μην το είχε δει! «Ναι, ναιιιιι! Το μεγάλο άγαλμα! Στανισλάβ, θυμάσαι εκείνο το άγαλμα με τον τεράστιο σταυρό?????» Δεν σχολίασα. Σκέφτηκα και πάλι ότι ίσως ποτέ, δεν πρόσεξα τον σταυρό στο άγαλμα του Λεωνίδα. Δεν μπορεί να κάνει λάθος ο Μπόικο...

Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς...

Ο μπάι Πέτιο, ο ηλεκτρολόγος μας, είναι ένας εξαιρετικός παππούς. Πάντα χαμηλών τόνων, δεν θα ξεχάσω ποτέ την σιωπή του, όταν ένας συναδελφός του, τον έβρισε άνευ λόγου. Δεν αντέδρασε καν, μου ζήτησε μόνο συγγνώμη που με τις φωνές, χρειάστηκε να βγω από το γραφείο μου.
Τον αγαπάω πολύ και ξέρω ότι με αγαπάει κι αυτός. Μαζί χορεύουμε τις ροκιές μας και τα καλύτερα βαλς, στις γιορτές του προσωπικού. Το παράπονό του πάντα, είναι όταν ο Δημήτρης μου φωνάζει.
Ο μπάι Πέτιο μεγαλώνει τον εγγονό του. Η κόρη του, κωφάλαλη, έχει ένα παιδί. Η ίδια ζει σε άλλη πόλη, άγνωστο σε τί συνθήκες. Δεν τις συζητά και κανένας δεν τον ρωτάει. Δεν θα ξέραμε ποτέ και για το παιδί, αν πριν από μερικούς μήνες, δεν το έλεγε ο ίδιος στον Δημήτρη, ζητώντας του αύξηση. Οταν η αύξηση δόθηκε , λίγο μεγαλύτερη απ΄ότι ζητούσε, πήγε να φιλήσει τα χέρια του Δημήτρη.
Σήμετα το πρωί παρέλαβα το ταχυδρομείο. Μοίρασα τους φακέλους, αλλά υπήρχε και ένας που δεν μπορούσα να καταλάβω τον αποστολέα. «Βρε Ελένα, τί είναι ο Γκεόργκι Μπενκοβσκι?» ρώτησα. Η Ελένα έβαλε τα γέλια. «Δεν είναι όνομα ατόμου, αλλά σχολείο» μου απάντησε. «Δωρεά θέλουν προφανώς...» σκέφτηκα ανοίγοντας τον φάκελο.
Δεν ήταν για δωρεά. Ενα υπέροχο, καλλιγραφικό γράμμα, μας ζητούσε να ευχαριστήσουμε εκ μέρους του σχολείου τον μπάι Πέτιο, γιατί ο εγγονός του αρίστευσε στις εξετάσεις. Συμπλήρωνε, ότι το σχολείο είναι πολύ περήφανο που έχει έναν τέτοιο μαθητή και εμείς τυχεροί που ο υπάλληλός μας είναι ένας τόσο καλός κηδεμόνας.
Το διάβασα δυνατά στα κορίτσια κι η Πέτια δάκρυσε. Μεγαλώνει κι η ίδια το παιδί της κόρης της. Η Νούσια τηλεφώνησε τον Πέτιο και του είπε να έρθει στο γραφείο. Μόλις μπήκε, του έδωσα τον φάκελο «Πέτιο, αυτό είναι για σένα!». Κοιτούσε τον φάκελο και δεν τον άνοιγε. Δεν ήθελα να ανησυχήσει για το παιδί, «Μπράβο βρε Πέτιο!Μπράβο!» του φώναξα. Ανοιξε τον φάκελο. Φόρεσε τα χιλιοκολλημένα με σελοτέιπ γυαλιά του. Γύρισε και με κοίταξε με το ίδιο σοβαρό ύφος που έχει πάντα... « Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς Σέφκα. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς» είπε με σιγουριά.

Wednesday, March 25, 2009

Διάλογοι άνευ σημασίας...

- Ο Αχμετ δεν στρώνει με τίποτα... Βρήκε ύφασμα με δύο ευρά να μας κάνει τα μοντέλλα και έχει «πρόβλημα ποιότητας»!
- Χαζό είναι?
- Ελαμ ντε! Μήπως νόμισε ότι θέλουμε να αντικαταστήσουμε τον Μαντελλάσι με δαύτον?
- Ασε ρε, νομίζει ότι τα φτηνοκαθιστικά του, κυκλοφορούν στα ακριβά σαλόνια της Ευρώπης!
- Ναι , τί να σου πω! Το Καυσερί πρώτη μούρη στο Μπάκινγκχαμ! Τεσπα, μιάς και είπα Μαντελλάσι, ας πάω να χαζέψω λίγο τη σελίδα του.
- Το χεις ακόμα απωθημένο ε?
- Μπαααα, το ξεπέρασα. Αλλά θέλω να στρώσει λίγο το μάτι μου, μετά τον βομβαρδισμό της φτήνιας.
- Ναι καλά...
- Ακου πως είναι... Πώς οι άντρες, που είναι καταδικασμένοι να περάσουν την ζωή τους με άσχημη γυναίκα, κάνουν οφθαλμόλουτρο με τις γκομενάρες σε περιοδικά? Ε, αυτό κάνω εγώ με τους καναπέδες του Μαντελλάσι....
- Ατυχές παράδειγμα!


- Ακου Μήτσο, όπως χάζευα τον Μαντελλάσι, μου ήρθε μια ιδέα.
- Ρίχτη!
- Να κάνω αύριο ένα μοντέλλο και να πετάξω πάνω σε απλό ύφασμα, δυο – τρία καλά μαξιλάρια
- Ναι, να φουσκώσουμε και το μπράτσο, να βάλουμε και καμπαράδες...
- Μήτσο, είπα φτηνό μοντέλλο! Τί καμπαράδες και καυλαράδες σου ήρθαν τώρα?
- Μα θα τρελλαθούν με πιο φουσκωτό μπράτσο, ας βγει λίγο πιο ακριβό!
- Ναι και θα πουλάς δυό κομμάτια το μήνα...Είπα φτηνόοοοοοοοοο μοντέλλο!
- Ναι καλά! Θα πάθεις αν ανεβάσουμε λίγο την ποιότητα!
- Μήτσο, μην γίνεσαι Αχμετ πλιιζ!

Tuesday, March 24, 2009

Κύκλος η ζωή

Πριν το μεσημέρι, μαθαίνω για τον θάνατο του αδελφού, ενός πολύ αγαπημένου φίλου στην Ελλάδα.
Λίγο μετά έρχεται μήνυμα στο κινητό μου, από τον Αντρέα μου στην Κύπρο, που με πληροφορεί ότι ο γιός του γεννήθηκε.
Κύκλος η ζωή, σκαμπανέβασμα στα συναισθήματα.
Σαν την ρόδα του λουνα-παρκ ένα πράγμα.
Δάκρυα πικρόγλυκα, δεν μπορώ να είμαι δίπλα σε κανέναν...

Thursday, March 19, 2009

YOU ARE A LIER!

Τί κάνεις όταν...
- επί τρεις μέρες έχεις στα drafts σου ένα μέηλ προς κάποιον, το οποίο σε δεκαπέντε σημεία καταλήγει στην φράση "YOU ARE A LIER!!!" Κάθε τόσο, προσθέτεις και ένα ακόμα!
- δεν το στέλνεις για να μην διαλύσεις μια συνεργασία, μέχρι να βρεις εναλλακτική,
- αυτός ο κάποιος σου ζητάει τον λόγο γιατί τον ελέγχεις συνεχώς , λέγοντάς σου κιόλας, "I AM NOT A LIER!"
Το στέλνεις το γαμημένο, ή πας και του το τρίβεις στα μούτρα????
Η απάντησή σας , θα με βοηθήσει εξαιρετικά!

Monday, March 16, 2009

Τηλεγράφημα

-Πήραμε αέρα, ΣΤΟΠ. (Τόσο που πήγαν να σκάσουν τα πνευμόνια μας!)

-Φάγαμε μαντί, ΣΤΟΠ. (Δεν μας τα έφτιαξε η μαμά του Μουσταφά, ευτυχώς!)

- Εκλεισα τα χρωστούμενα με το χιόνι, ΣΤΟΠ. (Εφαγα τόσο, όσο δεν είχα φάει εδώ, υποθέτω ότι πήρα και προκαταβολή για του χρόνου).

Θέλω να κοιμηθώ, ΣΤΟΠ. (Κοιμήθηκα κάτι τρίωρα , με βάρδιες).

Θα επανέλθω με εκτενές ποστάκι, σχετικά με το ταξίδι στο χωριό του Αη-Βασίλη (δεν είναι το Ροβανιέμι, είπαμεεεεε).

Thursday, March 12, 2009

Η μάνα του Μουσταφά θα μας κάνει μαντί!

Ακου τώρα συμπτώσεις.
Χθες το βράδυ εκεί που τρώγαμε με τον Οζάν, λέμε τί καλά που θα ήταν να επισκεφτόμασταν την Καππαδοκία άλλη μια φορά. «Ναι, τα Χριστούγεννα» απάντησα εγώ, για να μην μας μπαίνουν ιδέες !
Το πρωί ο Μητσάκος μπαίνει στο γραφείο και μου ανακοινώνει ότι κλάταρε και «θέλει αέρα». Οταν το ανακοινώνει αυτό στο τέλος της εβδομάδας, σημαίνει ότι θέλει να περάσει το Σαββατοκύριακο τα σύνορα προς οιαδήποτε κατεύθυνση. Του απαντάω να μαζέψει τα μυαλά του και αν δεν δουλέψουμε τελικά το σαββατοκύριακο, να σαπίσουμε στον ύπνο. Κατεβάζει κεφάλι και αποχωρεί.
Λίγα λεπτά μετά, μου τηλεφωνεί συνεργάτης από την Ελλάδα, στα πρόθυρα νευρικής κατάρρευσης κι αφού με ενημερώνει για την μάνα του Μουσταφά (τούρκος προμηθευτής μας, με την μανούλα του οποίου, τα βάζουμε τελευταίως, γιατί δεν παραδίδει!) μου λέει ότι η επιλογή που έχουμε είναι μια ! Να σκάσουμε μύτη στο Καυσερί το Σάββατο το πρωί, (προφανώς με καμπαρτίνες και μαύρα γυαλιά) και να κλάψει η μανούλα του Μουσταφά. Ναι, παραδέχομαι ότι μια εμμονή με την ταλαίπωρη την Μάνα την Τούρκα, την έχει ο Τζόνυ.
Και αρχίζω να ψάχνω πτήσεις και πώς θα τις τακιμιάσουμε (άρχισα να μιλάω τούρκικα, είδατε? Αρα μπήκα στο μουντ!). Ο Τζόνυ θα φτάσει Ιστάνμπουλ από Ελλάδα, εμείς από Βουλγαρία, θα προλάβουμε την τελευταία βραδυνή για Καυσερί? Κι αν δεν την προλάβουμε να μείνουμε Ιστάνμπουλ? Πάνω που το σάιτ της Τιουρκ Χαβα Γιολλαρί, είναι έτοιμο να μου βγάλει φάσκελα (έχω αλλάξει εικοσιπέντε φορές την αναζήτηση), μου έρχετε Η ιδέα!
- Μητσάκο, εσύ ήσουν που "ήθελες αέρα" το σου-κου?
- Ναι, τί έγινε?
- Την βγάζεις οδικώς μέχρι το Καυσερί?
- ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ !!!!!
- Σου υπενθυμίζω ότι απέχει περίπου οκτακόσια χιλιόμετρα από την Ιστάνμπουλ και ότι ενδέχεται να έχει κωλόκαιρο!
- Κανένα πρόβλημα! Θα μου αγοράσεις τώρα το πρόγραμμα πλοήγησης?
Ασφαλώς του κοπανάω το τηλέφωνο στην μούρη και συνεχίζω στον Τζόνυ
- Οι πτήσεις δεν βγαίνουν με τίποτα εκτός αν εμείς έρθουμε εκεί Σάββατο πρωί. Θα ήταν ταλαιπωρία να πάμε οδικώς?
- Οχι βέβαια! Μια χαρά θα είναι! Ραντεβού αύριο το βράδυ στο αεροδρόμιο της Ιστανμπουλ!
- Σας ενημερώνω ότι θα είναι τουλάχιστον οκτώ ώρες ταξίδι και θα ταξιδέψουμε όλη νύχτα.
- Σιγά το πράγμα! Θα μας έρθει και φθηνότερα.
Ασφαλώς του κοπανάω το τηλέφωνο στη μούρη!
Και μετά και μετά.... Ξενοδοχεία, χάρτες, εντοπισμός της διεύθυνσης του Μουσταφά (την διεύθυνση της μάνας του δεν την είχα γαμώτο!).
Πάω τώρα να ετοιμάσω βαλιτσούλα και να πλακωθώ στις παρακεταμόλες! Γιατί ξέχασα να σας πω, ότι είμαι γριπιασμένη και 2000 χιλιόμετρα σε δύο μέρες θα μου πέσουν λίγο βαρυά. Μπρρρρρρρρρρ

Saturday, March 07, 2009

10 (μα μόνο???)

Η κουμπάρα η καλή, που καθαρίζει με ρολί (αυτό το έγραψα για να κάνει ρίμα!), με κάλεσε να σας αποκαλύψω δέκα ελαττωματά μου. Αυτή τη φορά δεν θα ξύσω το ξανθό μου κεφαλάκι, γιατί καμία δυσκολία δεν έχω να σας γράψω κατεβατά ολόκληρα. Οπως κάθε ανθρώπινο πλάσμα, σφύζω ελαττωμάτων! Πάμε λοιπόν....
1. Είμαι αγχώδης σε σημείο εκνευρισμού (όχι δικού μου, των άλλων!). Κληρονομιά από τη μαμά το συγκεκριμένο ελάττωμα.
2. Εχω μαλακισμένα καυστικό χιούμορ, το οποίο ειδικά στην Βουλγαρία, κάποιες φορές, προκαλεί παρεξηγήσεις. Αυτό το κληρονόμησα από τον μπαμπά.
Αφήνουμε τις κληρονομιές και πάμε στα ολοδικά μου, αυτόφωτα ελαττώματα!
3. Είμαι αμελής σε σχέση με φίλους, συγγενείς κλπ. Υπάρχουν πολλά άτομα που σκέφτομαι συχνά και δεν τους κάνω ένα τηλέφωνο ή δεν στέλνω ένα μήνυμα. Δεν είναι ότι δεν τους αγαπώ. Απλά είπαμε, είμαι αμελής.
4. Παρότι έχω το 3, παραπονιέμαι ότι φίλοι, συγγενείς κλπ, με ξέχασαν όταν δεν μου τηλεφωνούν. Δηλαδή ενώ είμαι αποδεδειγμένα γαϊδάρα, με ενοχλεί κιόλας, που μου κάνουν ότι κάνω!
5. Είμαι πολύ απαιτητική από τα άτομα του άμεσου περιβάλλοντός μου, ενώ από τους πιο παρα έξω , παραβλέπω πολλά πράγματα. Κάποιες φορές, αυτό γίνεται πολύ άδικο.
6. Είμαι απόλυτα εργασιομανής , σε σημείο ενοχλητικό για πολλούς. Και το χειρότερο, έχω απαίτηση να είναι και οι άλλοι έτσι!
7. Τρώω τα νύχια μου! Και να φανταστείτε, ότι δεν είναι παιδική συνήθεια! Είναι κάτι που μου βγήκε τα τελευταία χρόνια.
8. Ενώ κάνω και σκέφτομαι διαφορετικά πράγματα ταυτόχρονα, μπορεί να πετάξω μια έκφραση που στους άλλους φαίνεται ακατανόητη. Δεν εξηγώ περαιτέρω, αντιθέτως τσαντίζομαι που δεν το έπιασαν και με την πρώτη (Μητσάκο μου είδες? Το παραδέχομαι!)
9. Επειδή μισώ την φέτα, έχω απαγορεύσει την είσοδο της στο ψυγείο μας ή στο τραπέζι μας. Ο Μητσάκος που την λατρεύει την στερείται!
10. Είμαι πιεστική σε πολλά πράγματα. Ετσι και μου κολλήσει ότι κάτι πρέπει να γίνει τώρα, θα τσιρίζω μέχρι να γίνει, ανεξάρτητα με το αν ξέρω πως δεν γίνεται.
(Είμαι και ψώνιο, αλλά δυστυχώς είχα μόνον 10 επιλογές :Ρ)
Οποιος δεν έχει ήδη παίξει από τους πολυπληθείς (τρεις κι ο κούκος!) αναγνώστες μου, παίρνει την σκυτάλη και μας λέει τα ελαττώματά του.

Friday, March 06, 2009

Happy Birthday!!!!!


Σήμερα έχει γενέθλια η κουμπαρούλα μου! Επειδή είμαι μακρυά, είπα να της στείλω μια τούρτα από εδώ. Κι επέλεξα μία με (τί άλλο???) .... την Φραουλίτσα!!!

Λενάκι μου πολύχρονη και ευτυχισμένη!
Η φωτο είναι από το coolest-birthday-cakes.com

Thursday, March 05, 2009

Το ταξίδι που δεν θα γίνει

Αναζητώ πτήσεις για Κύπρο για το Πάσχα. Μήπως και καταφέρουμε να δούμε τον γιο του Αντρέα που έ-ε-ερχεται. Τον γάμο τον χάσαμε, μην χάσουμε και το παιδί, έλεος!
Από Σόφια, φέξε μου και γλύστρησα. Δεν υπάρχουν κάθε μέρα και το πρόγραμμα είναι περιορισμένο. Από τιμές? Ασε, μην σου πω καλύτερα! H μάλλον να σου πω, πάνω από 320 ευράκια το άτομο.
Από Θεσσαλονίκη? Ενα και το αυτό, επιβάλεται και στάση μέσω Αθήνας. Από Αθήνα? Αν είναι να αλλάζω αεροπλάνα για τρεις μέρες όλες κι όλες, άσε με καλύτερα. Αντε να οδηγούσαμε μέχρι Θεσσαλονίκη. Τιμές? Ο Αη Βασίλης γίνεται Πασχαλιάτικος! Τουτέστιν Χο-χο-χο-χο.
Μου ανάβει το φλασάκι της διαολιάς. Δεν ψάχνω την σελίδα των Τουρκοκυπριακών? Και την βρίσκω. Πρώτο συν, ότι διαλέγεις και την θεσούλα σου (το ίδιο κάνουν οι Τούρκοι και στα φέρρυ, δεν με εκπλήσει και τρελλά). Εχουμε πτησούλες από Ιστανμπούλ προς Λευκωσία. Καλό! Είπαμε, έτσι κι αλλιώς μέχρι Θεσσαλονίκη θα οδηγούσαμε, τί Θεσσαλονίκη τί Ιστανμπούλ. Ευκαιρία να χτυπήσω κι ένα κεμπάμπ πριν την πτήση.
Για να ψάξουμε λοιπόν λιγάκι ακόμα. Τιμές? Κρατηθείτε, απογειωνόμαστε! 227 Λιρίτσες (δηλαδή 110 ευράκια) το άτομο μεθ’ επιστροφής! Φόροι κλπ, όλα μέσα. Είπατε κάτι? Πάω να πατήσω το κοντίνιου, να κάνω μια κρατησούλα Τί χάνω? Και τότε, εντός μου, ανάβει αλύπητα, το φλασάκι του αδύνατου.
Απονο, αδίστακτο φλασάκι. «Εμ και έφυγες από Ιστανμπούλ, στην Βόρεια Κύπρο μπορείς να μπεις με ταυτότητα?» Αι σαπόουζ νο, την τελευταία φορά που πήγα (οδικώς από την Νότια), χρειάστηκε διαβατηριάκι. «Εμ και πέρασες με ταυτότητα, στην Νότια Κύπρο από που θα μπεις? Από την Βόρεια? Με ταυτότητα?» Αι σαπόουζ γιες, αλλά δεν παίρνω κι όρκο. Θα ψάχνουν πως μπήκα στην Βόρεια προφανώς και γιατί μπήκα από την Βόρεια. Και η Βόρεια προϋποθέτει ουσιαστική είσοδο από Τουρκία. «Εμ και πέρασες και στην Νότια, τί θα πεις στα παιδιά? Οτι πέταξες από Ιστανμπούλ για Ερτζάν?» Νο γουέι! Θυμάμαι ακόμα την γκριμάτσα του Χριστόφορου, όταν είπα ότι παντρεύτηκα στην Ιστανμπούλ. Αν δεν πίστευε ότι το έκανα για την ιερότητα του Πατριαρχείου, θα με έφτυνε (μόνος του το πίστεψε, εγώ έκανα την πάπια, παρότι ως πάπια θα άντεχα το φτύσιμο).
Οπότε ας ξανακάνω την πάπια. Η Κύπρος μας τελείωσε επί του παρόντος.
Απλά απορώ! Αφού είναι τόσο φτηνές οι τουρκοκυπριακές αερογραμμές, γιατί οι άλλες εξακολουθούν να είναι πανάκριβες, ενώ δεν έχουν και καθημερινά δρομολόγια? (Ξανθιά ερώτηση, δεν χρειάζεται απάντηση).

Wednesday, March 04, 2009

Η Μπάμπα Μάρτα ήρθε!

Σας έχω δείξει ποτέ , πώς είναι όλα τα εν Βουλγαρία χεράκια, τις πρώτες μέρες του Μάρτη? Πάρτε μια γεύση....

Τα βραχιολάκια θα τα βγάλουμε μόλις δούμε πελαργό και θα τα κρεμάσουμε στο πρώτο δέντρο που θα ανθίσει...

5 λόγοι για ζοχάδιασμα...

Το Μαρινάκι, γνωρίζοντας προφανώς καλά, πόσες φορές έχω αναρτήσει ποστ με τίτλο «Νεύρααααα» (σε διάφορες παραλαγές, οκ!) , με προσκάλεσε στο πλέον ιδανικό παιχνιδάκι. 5 λόγοι για ζοχάδιασμα, θα το πω εγώ.
Πριν παίξω, να εξηγήσω, ότι παρόλα τα ποστ με τον παραπάνω τίτλο, τα τελευταία χρόνια, ζοχαδιάζομαι-εκνευρίζομαι όλο και λιγότερο. Παλαιότερα, κάθε δευτερόλεπτο ήταν λόγος για νεύρα, πλέον μεγάλωσα και κάνω οικονομία δυνάμεων! Απόδειξη είναι, ότι τώρα, ξύνω το κατάξανθο κεφαλάκι μου, για να θυμηθώ 5 πράγματα που με ζοχαδιάζουν γερά!
Εχουμε και λέμε....
- Το να γίνεται το ίδιο γελοίο λάθος δεύτερη φορά, ενώ το έχεις επισημάνει την πρώτη. Ισχύει και για μένα και για τους άλλους.
- Το να μην παραδέχεσαι το λάθος, αλλά να προσπαθείς να το δικαιολογήσεις, λέγοντας διάφορα χαζά. Τί πιό απλό από το να πεις «Εκανα λάθος!»? Αυτό ισχύει για τους άλλους, διότι η αφεντιά μου, όταν κάνει λάθος το παραδέχεται. Ασε που αν κάτι πάει στραβά, ακόμα κι αν είναι οφθαλμοφανές ότι το λάθος είναι του άλλου, πρώτα το ψάχνω σε μένα, για να είμαι σίγουρη ότι δεν είναι δικό μου! (Ανασφάλεια ή έλλειψη αυτοπεποίθησης, λέγεται αυτό? Τεσπά όπως και να λέγεται, το έχω:Ρ)
- Οι πράξεις βίας σε ζώα. Βλέπεις πολλοί, επιδεικνύουν την ανωτερότητά τους, σε πλασματάκια , απολύτως αδύναμα να αντιδράσουν. Κτήνη, ε κτήνη!
- Η αγένεια των υπαλλήλων σε χώρους παροχής υπηρεσιών. Γλυκά μου, το λέει και η λέξη! «Παροχή υπηρεσιών»! Υπηρεσία με την μούρη στο πάτωμα, δεν νοείται ως υπηρεσία. Ασε δε, αυτό το κοπάνημα στα πακέτα, στα ταμεία των σούπερ μάρκετ. Απειρες φορές, μου έχει έρθει να βουτήξω τα φρεσκοκοπανημένα (από την ταμία), κατεψυγμένα πρασοπιτάκια και να της τα φέρω στο κεφάλι! Ετσι κι αλλιώς, τα έχει σκανάρει, θα τα πληρώσω, οπότε ας τα κοπανήσω κι εγώ κάπου! Εδώ αυτή, μου τα κοπάνησε χωρίς να τα πληρώνει!
- Η ημιμάθεια, που είναι χειρότερη της αμάθειας. Αν δεν ξέρεις βούλωσέ το. Ή πες «θα το κοιτάξω και θα σου πω». Αλλά να επιμένεις σε κάτι που μισοξέρεις, πάει πολύ!

Εχετε λίγο πολύ παίξει όλοι, νομίζω. Αλλά όπως και να έχει, το μπαλάκι θα το πετάξω σε Μητσάκο, Μπρο και Εστρέγια.