Ακου τώρα συμπτώσεις.
Χθες το βράδυ εκεί που τρώγαμε με τον Οζάν, λέμε τί καλά που θα ήταν να επισκεφτόμασταν την Καππαδοκία άλλη μια φορά. «Ναι, τα Χριστούγεννα» απάντησα εγώ, για να μην μας μπαίνουν ιδέες !
Το πρωί ο Μητσάκος μπαίνει στο γραφείο και μου ανακοινώνει ότι κλάταρε και «θέλει αέρα». Οταν το ανακοινώνει αυτό στο τέλος της εβδομάδας, σημαίνει ότι θέλει να περάσει το Σαββατοκύριακο τα σύνορα προς οιαδήποτε κατεύθυνση. Του απαντάω να μαζέψει τα μυαλά του και αν δεν δουλέψουμε τελικά το σαββατοκύριακο, να σαπίσουμε στον ύπνο. Κατεβάζει κεφάλι και αποχωρεί.
Λίγα λεπτά μετά, μου τηλεφωνεί συνεργάτης από την Ελλάδα, στα πρόθυρα νευρικής κατάρρευσης κι αφού με ενημερώνει για την μάνα του Μουσταφά (τούρκος προμηθευτής μας, με την μανούλα του οποίου, τα βάζουμε τελευταίως, γιατί δεν παραδίδει!) μου λέει ότι η επιλογή που έχουμε είναι μια ! Να σκάσουμε μύτη στο Καυσερί το Σάββατο το πρωί, (προφανώς με καμπαρτίνες και μαύρα γυαλιά) και να κλάψει η μανούλα του Μουσταφά. Ναι, παραδέχομαι ότι μια εμμονή με την ταλαίπωρη την Μάνα την Τούρκα, την έχει ο Τζόνυ.
Και αρχίζω να ψάχνω πτήσεις και πώς θα τις τακιμιάσουμε (άρχισα να μιλάω τούρκικα, είδατε? Αρα μπήκα στο μουντ!). Ο Τζόνυ θα φτάσει Ιστάνμπουλ από Ελλάδα, εμείς από Βουλγαρία, θα προλάβουμε την τελευταία βραδυνή για Καυσερί? Κι αν δεν την προλάβουμε να μείνουμε Ιστάνμπουλ? Πάνω που το σάιτ της Τιουρκ Χαβα Γιολλαρί, είναι έτοιμο να μου βγάλει φάσκελα (έχω αλλάξει εικοσιπέντε φορές την αναζήτηση), μου έρχετε Η ιδέα!
- Μητσάκο, εσύ ήσουν που "ήθελες αέρα" το σου-κου?
- Ναι, τί έγινε?
- Την βγάζεις οδικώς μέχρι το Καυσερί?
- ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ !!!!!
- Σου υπενθυμίζω ότι απέχει περίπου οκτακόσια χιλιόμετρα από την Ιστάνμπουλ και ότι ενδέχεται να έχει κωλόκαιρο!
- Κανένα πρόβλημα! Θα μου αγοράσεις τώρα το πρόγραμμα πλοήγησης?
Ασφαλώς του κοπανάω το τηλέφωνο στην μούρη και συνεχίζω στον Τζόνυ
- Οι πτήσεις δεν βγαίνουν με τίποτα εκτός αν εμείς έρθουμε εκεί Σάββατο πρωί. Θα ήταν ταλαιπωρία να πάμε οδικώς?
- Οχι βέβαια! Μια χαρά θα είναι! Ραντεβού αύριο το βράδυ στο αεροδρόμιο της Ιστανμπουλ!
- Σας ενημερώνω ότι θα είναι τουλάχιστον οκτώ ώρες ταξίδι και θα ταξιδέψουμε όλη νύχτα.
- Σιγά το πράγμα! Θα μας έρθει και φθηνότερα.
Ασφαλώς του κοπανάω το τηλέφωνο στη μούρη!
Και μετά και μετά.... Ξενοδοχεία, χάρτες, εντοπισμός της διεύθυνσης του Μουσταφά (την διεύθυνση της μάνας του δεν την είχα γαμώτο!).
Χθες το βράδυ εκεί που τρώγαμε με τον Οζάν, λέμε τί καλά που θα ήταν να επισκεφτόμασταν την Καππαδοκία άλλη μια φορά. «Ναι, τα Χριστούγεννα» απάντησα εγώ, για να μην μας μπαίνουν ιδέες !
Το πρωί ο Μητσάκος μπαίνει στο γραφείο και μου ανακοινώνει ότι κλάταρε και «θέλει αέρα». Οταν το ανακοινώνει αυτό στο τέλος της εβδομάδας, σημαίνει ότι θέλει να περάσει το Σαββατοκύριακο τα σύνορα προς οιαδήποτε κατεύθυνση. Του απαντάω να μαζέψει τα μυαλά του και αν δεν δουλέψουμε τελικά το σαββατοκύριακο, να σαπίσουμε στον ύπνο. Κατεβάζει κεφάλι και αποχωρεί.
Λίγα λεπτά μετά, μου τηλεφωνεί συνεργάτης από την Ελλάδα, στα πρόθυρα νευρικής κατάρρευσης κι αφού με ενημερώνει για την μάνα του Μουσταφά (τούρκος προμηθευτής μας, με την μανούλα του οποίου, τα βάζουμε τελευταίως, γιατί δεν παραδίδει!) μου λέει ότι η επιλογή που έχουμε είναι μια ! Να σκάσουμε μύτη στο Καυσερί το Σάββατο το πρωί, (προφανώς με καμπαρτίνες και μαύρα γυαλιά) και να κλάψει η μανούλα του Μουσταφά. Ναι, παραδέχομαι ότι μια εμμονή με την ταλαίπωρη την Μάνα την Τούρκα, την έχει ο Τζόνυ.
Και αρχίζω να ψάχνω πτήσεις και πώς θα τις τακιμιάσουμε (άρχισα να μιλάω τούρκικα, είδατε? Αρα μπήκα στο μουντ!). Ο Τζόνυ θα φτάσει Ιστάνμπουλ από Ελλάδα, εμείς από Βουλγαρία, θα προλάβουμε την τελευταία βραδυνή για Καυσερί? Κι αν δεν την προλάβουμε να μείνουμε Ιστάνμπουλ? Πάνω που το σάιτ της Τιουρκ Χαβα Γιολλαρί, είναι έτοιμο να μου βγάλει φάσκελα (έχω αλλάξει εικοσιπέντε φορές την αναζήτηση), μου έρχετε Η ιδέα!
- Μητσάκο, εσύ ήσουν που "ήθελες αέρα" το σου-κου?
- Ναι, τί έγινε?
- Την βγάζεις οδικώς μέχρι το Καυσερί?
- ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ !!!!!
- Σου υπενθυμίζω ότι απέχει περίπου οκτακόσια χιλιόμετρα από την Ιστάνμπουλ και ότι ενδέχεται να έχει κωλόκαιρο!
- Κανένα πρόβλημα! Θα μου αγοράσεις τώρα το πρόγραμμα πλοήγησης?
Ασφαλώς του κοπανάω το τηλέφωνο στην μούρη και συνεχίζω στον Τζόνυ
- Οι πτήσεις δεν βγαίνουν με τίποτα εκτός αν εμείς έρθουμε εκεί Σάββατο πρωί. Θα ήταν ταλαιπωρία να πάμε οδικώς?
- Οχι βέβαια! Μια χαρά θα είναι! Ραντεβού αύριο το βράδυ στο αεροδρόμιο της Ιστανμπουλ!
- Σας ενημερώνω ότι θα είναι τουλάχιστον οκτώ ώρες ταξίδι και θα ταξιδέψουμε όλη νύχτα.
- Σιγά το πράγμα! Θα μας έρθει και φθηνότερα.
Ασφαλώς του κοπανάω το τηλέφωνο στη μούρη!
Και μετά και μετά.... Ξενοδοχεία, χάρτες, εντοπισμός της διεύθυνσης του Μουσταφά (την διεύθυνση της μάνας του δεν την είχα γαμώτο!).
Πάω τώρα να ετοιμάσω βαλιτσούλα και να πλακωθώ στις παρακεταμόλες! Γιατί ξέχασα να σας πω, ότι είμαι γριπιασμένη και 2000 χιλιόμετρα σε δύο μέρες θα μου πέσουν λίγο βαρυά. Μπρρρρρρρρρρ
2 comments:
kaloooooooooooo dromo :))))
Ena mikro lathos! Ta xiliometra telika einai 2500 (efaga 500 gia na mhn tromaksw mallon). Thanks koumparoulina, tha sou ferw pastourma!!!!!!!
Post a Comment