Κόκκινα αυτοκόλλητα

Ο δικός μας (ο πρωθυπουργός ντεεε), εδώ και μια εβδομάδα τρώγεται να "μην γίνουμε σαν την Ελλάδα". Οπου σταθεί κι όπου βρεθεί, κατεβάζει ιδέες. Την τελευταία, μου την ανακοίνωσε η Πέτια σήμερα το πρωί, με τον καφέ.

-Ξέρεις έχουμε ένα πρόβλημα, αλλά δεν ήθελα να στο πω χθες που ταξίδευες!

- Πες το , κάθομαι!

- Το κράτος δεν έχει λεφτά και θα εφαρμόσει τις προκαταβολές φόρων. Οπότε το ΦΠΑ που θα μας επέστρεφαν τον Ιούλη, ξέχασέ το.

- Τί λες παιδί μου? Ολο το ΦΠΑ?

- Ναι όλο. Αν έχουμε λιγότερα κέρδη, θα μας τα γυρίσουν πίσω, του χρόνου.

- Να τα φάει σε γιατρούς! Τον ψήφισες αν θυμάμαι καλά! Κι αν δηλαδή δεν πληρώσουμε, τί θα μας κάνει?

- Μα δεν θα μας ρωτήσει, θα τα πάρει από το ΦΠΑ μας. Ασε που αν από κάποιον, δεν έχει τί να πάρει, θα κολλήσει αυτοκόλλητα!

- Αυτοκόλλητα?

- Ναι , κόκκινα. Που δεν αφαιρούνται.

- Ρε Πέτια πας καλά? Τί αυτοκόλλητα και μαλακίες κόκκινες, μου λες?

- Αν χρωστάει μια εταιρεία ή ένα φυσικό πρόσωπο, πάνω σε κινητά και ακίνητα που θα τους ανήκουν, η εφορία θα κολλάει κόκκινα αυτοκόλλητα. Για να βλέπει ο κόσμος ότι χρωστάνε στο Δημόσιο!

- Σαν τον Χίτλερ με τους Εβραίους, δηλαδή ένα πράμα?

- Πες το κι έτσι.

Δεν ήξερα αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω. Αυτή η ιδέα με τα αυτοκόλλητα, πρέπει να είναι παγκόσμια πρωτοτυπία. Οπως και να έχει, μέχρι σήμερα δεν είχα σκεφτεί ποτέ να καθυστερήσω την παραμικρή πληρωμή στο κράτος. Λεω άλλωστε πάντα και σε Βούλγαρους, ότι αν δεν πληρώνουμε ό,τι πρέπει, δεν θα υπάρχει ανάπτυξη. Αλλά αυτό με τα κόκκινα αυτοκόλλητα, μου δημιούργησε την εντύπωση ότι οδεύουμε προς την παράνοια. Και ξέρω καλά, ότι υπάρχουν εταιρείες που ψυχορραγούν και δεν θα αντέξουν την νέα μόδα. Οπότε μαλακίες ανάπτυξη θα έχουμε.

Οσο κι αν θα μου άρεσε ένα κόκκινο αυτοκόλλητο (πάει ασορτί και με το σήμα της εταιρείας), δεν θα ήθελα να το δω κολλημένο πουθενά. Αλλά μιας και ο μέγιστος, αποφάσισε να παίξει με τα χρώματα, λέω να εφαρμόσω την ιδέα που μου έχει κολλήσει τις τελευταίες δέκα μέρες! Να αλλάξω υπηκοότητα, για να μπορώ να τον μαυρίζω με την άνεσή μου!

(Από σήμερα, σταματάω να λέω "πoύτσες μπλε"! Πλέον είναι "πoύτσες κόκκινες"!)

Ημέρα Εθνικού Πένθους για την Βουλγαρία

Δεν θα ανέβουν οι μισθοί και οι συντάξεις. Κι ας έχουν μπει σε ιγκλού εδώ και δυό χρόνια.

Γιατί φτιάχνουμε ... δρόμους!

Μόνο που δεν προβλέψαμε, πως οι νέοι μας δρόμοι δεν θα διευκολύνουν κανένα από τα παλιά μας Λάντα.

Επιπροσθέτως, κάποιοι από τους υπηκόους μας δεν έχουν, ούτε Λάντα.

Και θα μπαίνουν σε λεωφορεία - ερείπια για να πάνε στην θάλασσα. Εκεί έχει δουλειά, τα καλοκαίρια. Τα παλιά λεωφορεία, έχουν χαμηλότερο ναύλο. Ειδικά όταν ανήκουν σε φαληρισμένες εταιρείες ,με κεφάλαιο 5 ευρώ. Και κάποιος που πληρώνεται εκατό ευρώ το μήνα, διατηρεί το δικαίωμά του να δει για λίγο την θάλασσα. 'Η να πάει εκεί για δουλειά. Με όσο το δυνατόν μικρότερο κόστος.

Ενα - ένα, θα μου πεις. Προέχει να φτιάξουμε τους δρόμους και μετά θα δούμε τί θα κάνουμε με τους απατεώνες. Ασε που θέλαμε να προσελκύσουμε ξένες επενδύσεις. Κι αυτό το μισό ευρώ για κεφάλαιο, πολύ βόλεψε.

Κι άλλωστε η μόστρα μας είναι οι δρόμοι. Να περνάει ο ξένος με το τζιπ του και να χαίρεται ταξίδι. Δεν μας νοιάζουν οι φτωχοδιάβολοι, που ταξιδεύουν με παλιά λεωφορεία. Και στην θάλασσα ακόμα, τους κρύβουμε δέκα - δέκα σε ανήλιαγα δωμάτια. Μόλις τελειώνει η βάρδιά τους, δεν φαίνονται πουθενά.

Αν δεν χάνονταν οκτώ ψυχές, κανένας δεν θα έψαχνε αν η εταιρεία είναι φαληρισμένη, αν το λεωφορείο ήταν ερείπιο, αν οι τεχνικοί έλεγχοι ήταν μαϊμού. Και μην μου πεις πως δεν ήταν. Με εικοσιπέντε ευρώ στον ελεγκτή, περνάς από τεχνικό έλεγχο και γάιδαρο. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να κυρήξουμε μια μέρα πένθους και να τελειώνουμε. Να ανοίξει κι ο δρόμος που αναγκαστήκαμε να τον κλείσουμε, γαμώ το κωλοατύχημα.

Δεν ξέρω πώς τα καταφέραμε. Η Οχρίδα, το Γιάμπολ και σήμερα η Θράκια. Τρία χρόνια, τρεις ημέρες πένθους. Τουλάχιστον αυτές τις αυξήσαμε, μεγάλε. Και τώρα, ας γυρίσουμε όλοι στην δουλειά μας, γιατί - είπαμε- δουλεύεις μόνος σου.