Κι αφού είδα κι απόειδα η χαζή ξανθιά:
να πείσω κατ' αρχάς τα κορίτσια του γραφείου και μετά όλες μαζί να πείσουμε τον Μήτσο:
Οτι όλα τα θέματα αντιμετωπίζονται με συζήτηση....
Να εξηγήσω ότι οι άνθρωποι από λόγια καταλαβαίνουν κι όχι από φωνές...
Να πω με σιγουριά, ότι αν μιλήσουμε ανθρώπινα με το προσωπικό, θα ξυπνήσουν επιτέλους...
την περασμένη εβδομάδα καταφέραμε να μαζέψουμε τους προϊσταμένους και δυο - τρεις από κάθε τμήμα και να κάνουμε μια κουβέντα της προκοπής (?).
Μιλήσαμε λογικά, μιλήσαμε με νούμερα, τσίριξαν οι του γραφείου, ούρλιαξαν οι της παραγωγής και στο τέλος όλοι συμφωνήσαμε, ότι το προσωπικό που δεν έχει την αρμόζουσα παραγωγικότητα, θα δει τα μπόνους του να μειώνονται. Είπα και το πιασάρικο μότο μου "το θέμα δεν είναι να μειωθούν οι μισθοί σας! Το θέμα είναι να παράγετε αυτό που πρέπει και να αυξήσουμε τους μισθούς. Να φτάσετε όλοι τον Ζόρο και τον Ιβάν! Αυτοί, γιατί δουλεύουν? " .
Φύγαμε από την εταιρεία μέσα στην νύχτα, με τις ακόλουθες ατάκες :
Εγώ : είδες τί ωραία που συζητήσαμε? Επρεπε να το έχουμε κάνει καιρό.
Πέτια : ε μα βέβαια. Δεν μπορεί να είναι τόσο ζώα όσο νομίζει ο σέφε! Κατάλαβαν.
Ελένα : ναι, ίσως από αύριο , πάρουν μπροστά.
Δημήτρης :καλάαααα, περιμένετε λίγο και χαιρόμαστε μετά.
Ολες μαζί από μέσα μας: (τον γκαντέμη, τον ρατσιστή, τον αρνητικό!).
Την επόμενη μέρα ο Ζόρο, το υπόδειγμα και το καμάρι μας, έσκασε μύτη στο γραφείο μου. Με το που πέρασε την πόρτα άρχισε να βογκάει. "Ωωωωωχ σέφκα. Το χέρι μου!"
" Τί έπαθες? το χτύπησες?"
" Οχι, αλλά πονάει πολύ. Ξαφνικά με έπιασε! Μπορώ να φύγω?"
" Ναι Ζοράκο αμέσως! Πήγαινε στον γιατρό και πάρε να μας πεις τι σου είπε!".
Υπέγραψα το χαρτάκι του. Βγαίνοντας από την πόρτα σταμάτησε και να βογκάει.Δεν έχει γυρίσει ακόμα.... ΄
Δεν έγινε και καμιά τρομερή αλλαγή του ρυθμού όλη την εβδομάδα. Σαν χελώνες δούλευαν, σαν χελώνες εξακολούθησαν και μετά την συνάντηση. Οι δε τουαλέτες κατάμεστες, ούτε η Γέφυρα των Αετών τόση κοσμοσυροή. Και σήμερα ήρθε το κορυφαίο...
Πρωί πρωί, στο γραφείο του Μήτσου , ο Ιβάν! Το υπόδειγμα και το καμάρι μας!
- Σέφε , θα ήθελα να μιλήσουμε πάνω σε όσα συζητήσαμε στην συνάντηση.
- Πες μου.
- Θέλω να σου προτείνω να μου μειώσεις τον μισθό και να παράγω λιγότερο. Γίνεται????
Μετά από αυτό, πείστηκα ότι η ελπίδα πέθανε και δεν ήταν καν η πεθερά μου!
