Λόγια της βροχής

Ρίχνει παπάδες... η πρώτη μας βροχή νομίζω φέτος. Εχω μείνει στο γραφείο μόνη. Σε ποιό γραφείο δηλαδή, σε όλο το τερατούργημα μόνη. Πόσες χιλιάδες τετραγωνικά είπαμε? Ε, δεν θυμάμαι, κάποια στιγμή ίσως το μάθω. Υπάρχει κι ο φύλακας σε απόσταση ενός χιλιομέτρου και με τέτοια βροχή δεν θα ανέβει απόψε προς τα πάνω, "έχεις τα σκυλιά λυμένα σέφκα και μας τρομάζουν στις περιπολίες". Φύλακες ε?

Στις σκάλες που οδηγούν στο διαμέρισμα, τα τζάμια έχουν σπάσει... Και τα εξωτερικά και τα εσωτερικά... από τον προχθεσινό αέρα κι όλους τους αέρες εδώ και τριάντα χρόνια. Τους έδειξα ένα ένα ποιά πρέπει να αφαιρέσουν γιατί ήταν ραγισμένα. Τα εξωτερικά. "Θα μας πέσουν στο κεφάλι" είπα κάνοντας και τις αντίστοιχες χειρονομίες. Πώς θα αφαιρέσεις ένα ραγισμένο εξωτερικό τζάμι λοιπόν? Η βουλγαρική λύση λέει "θα σπάσεις πρώτα το από μέσα". Οχι, όχι δεν είναι ποντιακό ανέκδοτο. Το έκαναν. Και αν δεν ανέβω σύντομα στο διαμέρισμα, θα πρέπει να βρω βάρκα για να ανέβω τις σκάλες.

Η Μέτζυ καταλαβαίνοντας ότι είμαι μόνη, ήρθε και κουλουριάστηκε στα πόδια μου. Είχε να το κάνει από μωρό. Ούτε μια βόλτα στην παραγωγή και ασφαλώς καμία διάθεση να βγει έξω. Τεντώνεται και με κοιτάζει ενώ χασμουριέται. "Απόψε σε φυλάω εγώ και δεν θα κουνηθώ από δίπλα σου" είναι σαν να λέει.("Και μιας και σε φυλάω και είμαι τόσο χρήσιμη, μπορώ να δαγκώσω το παντελόνι σου να το κάνω λίγο πιο μοντέρνο???").

Η Ολγα περίμενε να πάει δώδεκα για να μου πει το όνειρο που είδε... γιατί πρέπει να τα λένε μετά τις δώδεκα το μεσημέρι δεν κατάλαβα ποτέ, η γιαγιά μου έλεγε ότι μπορείς να τα πεις όταν ξημερώσει. Με είδε λέει σε φελούκα στον Βόσπορο. Ισως πήγαινε να με καλοπιάσει, θα ήθελα έναν Βόσπορο τώρα, με ή χωρίς φελούκα. Και είχε κύματα λέει, αλλά πιάστηκα στο κατάρτι και βγήκα στη στεριά. Και μετά με είδε γιαγιά, με μακρυά άσπρα μαλλιά... Αυτή η γυναίκα δεν βλέπει όνειρα, βλέπει σινεμά στον ύπνο της. Επί τριανταπέντε χρόνια δεν μπορώ να μακρύνω τα μαλλιά μου, περιμένουν να ασπρίσουν πρώτα?

Ναι σωστά καταλάβατε, έχω πονοκέφαλο. Και υπέρταση. Συνεπώς γράφω ό,τι μου ' ρχεται. Απλά και μόνο γιατί βαριέμαι να ξεκουνηθώ από την καρεκλίτσα μου και να ανέβω στο σπίτι. Αρκετό χιλιόμετρο έκανα σήμερα, ώρα να καθίσω κι εγώ λίγο...

Η βροχή ακούγεται λες και είναι εδώ δίπλα μου... Η Ανοιξη μας ξεγέλσασε... Πήγε διακοπές πριν καλά καλά πιάσει δουλειά. Κι ο φίλος της ο χειμώνας που επίσης έκανε διακοπές φέτος, είπε να δουλέψει λιγάκι. Πώς τους ζηλεύω που αλλάζουν βάρδιες όποτε θέλουν χωρίς να υπολογίζουν κανέναν...