Τα πορτοφολάκια μου! Ενα για ψιλά, ένα για κάρτες και ένα κανονικό. Πως προέκυψαν όλα κόκκινα, ούτε που κατάλαβα!

"Τα παιδιά και οι μεγάλοι" του Αζίζ Νεσίν, είναι όχι το πιο αγαπημένο μου, αλλά το πιο πολυδιαβασμένο μου βιβλίο. Αγορασμένο από ένα παλαιοβιβλιοπωλείο, μου θυμίζει την παιδική αθωότητα και τα λάθη που κάνουμε ως μεγάλοι.

Η "κουκλο-οικογένεια", αγορασμένη τμηματικά από το ίδιο παιχνιδομάγαζο της Ιστανμπούλ, μας ακολούθησε στην Βουλγαρία. Απ΄ότι βλέπετε ακόμα δεν προλάβαμε να φορέσουμε τα χειμωνιάτικά μας.

Το ρολογάκι μου που το φοράω ανελλιπώς τα τρία τελευταία χρόνια. Η βέρα μου που μου την φόρεσε ο Δημήτρης όσο περιμέναμε να πρασινήσει ένα φανάρι. Το αγαπημένο μου δαχτυλίδι, δώρο επίσης του Δημήτρη, αγορασμένο από το μαγαζί του Σελτζούκ στην Κλειστή Αγορά.

Το πορτοφόλι που φιλοξενεί πάντα τουρκικά χαρτονομίσματα και μου δίνει την σιγουριά ότι θα επιστρέψω σύντομα στην Πόλη. Αγορασμένο από το Hotic στο Πέρα. Τρία από τα ζευγάρια γυαλιών μου. Εχω τόσο μεγάλη μυωπία, που την διασκεδάζω, αγοράζοντας γυαλιά.

Τα κινητούλια μου. Βουλγάρικο και Ελληνικό. Ο καημός μου είναι ότι το βουλγάρικο (που είναι κουκλί εεεε?) δεν είναι συμβατό με τις ελληνικές εταιρείες κινητής τηλεφωνίας.

Η Μαρίνα, με προσκάλεσε να "εκθέσω" τα αγαπημένα μου αντικείμενα... και τα κατάφερα. Μαρινάκι, σόρρυ για την καθυστέρηση!!!