Πριν από πολλά πολλά χρόνια, ο Γερμανός θρύλος του ποδοσφαίρου Μπέκενμπάουερ, χάρισε ένα υπέροχο δερμάτινο σαλόνι σε έναν Βούλγαρο συνάδελφό του. Πριν από ενάμιση χρόνο, αυτό το σαλονάκι, κατέφθασε στο εργοστάσιό μας για επισκευή. Το δέρμα του είχε φθαρεί τόσο, που η σύζυγος του Βούλγαρου, προκειμένου να απαλλαγεί από δαύτο και γνωρίζοντας πόσο σφιχτοχέρης είναι ο σύζυγός της, επέλεξε ένα πανάκριβο δέρμα για να το ξαναντύσει.
Επισκευάσθηκε πρώτα ο καναπές. Ο σύζυγος ερχόμενος να τον πάρει, ξετρελλάθηκε με το πόσο καινούργιο έγινε το πολύτιμο δώρο, του πολύτιμου φίλου του, αλλά κόντεψε να μου μείνει στα χέρια, όταν άκουσε πόσο κόστισε. Η σύζυγος τηλεώνησε κατόπιν για να με ενημερώσει ότι εν τέλει δεν θα προχωρήσουμε στην επισκευή των πολυθρόνων.
"Τότε να σας τις στείλω αμέσως", της είπα.
"Οχι, όχι χρυσό μου! Δεν χρειάζεται. Κράτησέ τες εκεί!" απάντησε όλο χαρά.
"Μα θα στεναχωρηθεί ο σύζυγος, ήταν τόσο σημαντικό δώρο γι'αυτόν"
"Δεν πειράζει, δεν έχω κι χώρο να τις βάλω πια" απάντησε η κυριούλα....
Ετσι οι θρυλικές πολυθρόνες, έμειναν μέσα στην ταπετσαρία μας.
Χθες πήγαμε για τρεις ωρίτσες στο Πλόβντιβ να ψωνίσουμε. Γυρίζοντας, ανακαλύψαμε ότι η Μέτζυ είχε χαθεί! Ο Δημήτρης βγήκε να την ψάξει. Τον άκουσα να έρχετε λαχανιασμένος...
"Η Μέτζυ... " άρχισε,
"Ζεί? Είναι καλά??" απάντησε η αγχώδης μητέρα (εγώ δηλαδή).
"Ναι, δηλαδή νομίζω.... Γέννησε!" απάντησε ο Δημήτρης έτοιμος να κλάψει.
"Το σκυλάκι μας! Γέννησε και εμείς λείπαμε! Το μικρό μου ...." ξεκίνησα την ανάμεικτη από ενοχές κλάψα. "Δημήτρη, που γέννησε το σκυλί μας?" (δεν ξέρω τί σημασία είχε να ξέρω και που γέννησε!!!)
"Στην πολυθρόνα του Ρουμενίγκε!!!" μου απάντησε ο Δημήτρης , όλο καμάρι!
"Ασχετεεεεεεεεεε! Σου έχω πει, του Μπέκενμπάουερ είναι η πολυθρόνα! Αμάν πια!" τσίριξα.
Κατόπιν ήρθε ο γιατρός, την κατεβάσαμε από την πολυθρόνα-θρύλο, γιατί έτοιμη να κουτρουβαλιαστεί αγκαλιά με τα μωρά ήταν, την αφήσαμε να τελειώσει την γέννα της (ούτε ένα , ούτε δύο, εννέα έκανε!) και από σήμερα μεταφέρθηκε έξω από το σπίτι μας και πάμε να αγοράσουμε ωτασπίδες, γιατί τα μικρά τσιρίζουν , τσιρίζουν, τσιρίζουν!
Να μας ζήσουν!
11 comments:
Mail στο director
9? Να σας ζήσουν βρε, και τη πολυθρόνα? Να τη κρατήσετε ενθύμιο!!
Νεότερα από το μέτωπο, 5 επέζησαν τελικά. Δεν έλαβα μέηλ, ξαναστείλτοοοο!
μαιευτήριο η πολυθρονα!!
να σας ζήσουν :))))
για να επέζησαν 5 υποθέτω πως είναι η πρώτη της γέννα ..
ως σκυλομάνα επίσης :) να σου πω ,
πως ίσως χρειαστεί να της δίνεις ασβέστιο.
Ελένη μου, ναι είναι η πρώτη της γέννα. Εξού και το άγχος μου! Το ασβέστιο το έπαιρνε και κατά την διάρκεια της κύησης, τα μωρά της ήταν πολύ μικρά. Συνεχίζουμε και τώρα. Ευτυχώς τα πέντε που έζησαν, δείχνουν καλά και η ίδια δεν είναι και πολύ ταλαιπωρημένη, κάθε άλλο! Σε ευχαριστώ!!!
Κρίμα ρε γαμώτο, εμένα η γάτα είχε κάνει 5 και το ένα δεν τα κατάφερε και στεναχωρήθηκα πολύ.
Lianne μου, θεωρώ ότι είναι θαύμα που μας έμειναν τα πέντε. Ο γιατρός είχε πει εδώ και μέρες ότι τα μωρά της ήταν πολύ μικρά. Είχε περάσει και διάφορες δηλητηριάσεις η χαζούλα, πάλι καλά που τα μωρά μας δείχνουν υγιή προς το παρόν.Περιμένω μέηλλλλλ:Ρ
Να τα χαρείς και ποδοσφαιριστές
Τι να πρωτοσχολιάσω δεν ξέρω.
Καλορίζικα τα μωρά..δεν πειράζει που τσιρίζουν..όταν αρχίσουν το κατούρημα (απο τη χαρά τους πάντα) να δείς!.
Φυσικά τα ζώα με 4 πόδια μπορούν να εκτιμήσουν καλύτερα τις υπέροχες αντίκες παρά η δίποδη μλκσμένη σύζυγος του Ρουμενίγκε.! Αυτοκρατορική γέννα!
Και τώρα, που θα βάλεις τις ωραιότατες πολυθρόνες? (Στο σαλόνι σας ελπίζω, ε?)
Renegade και Marina, σας ευχαριστούμε!!! Είμαστε πολλοί μικροί ακόμα αλλά τρώμε πολύ και τσακωνόμαστε ποιός θα φάει πρώτος. Οταν η μαμά μας αγκαλιάζει δεν κλαίμε καθόλου!!! Οσο για τις πολυθρόνες, μάλλον θα τις κρατήσουμε για να ξαπλώνουμε όλα πάνω τους :)
Post a Comment