Τα δώρα του Αγιοβασίλη

Η μέρα ξεκίνησε με τους χειρότερους οιωνούς. Δύο φορτηγά έπρεπε να φορτωθούν σήμερα κι άλλο ένα αύριο, για να είμαστε οκ με τα μπάτζετ μας και τις παραδόσεις μας. Πώς το θελα? Συνομιλία με τον βασικό συνεργάτη:

- Νιάμαμε Γκογκό , νιάμαμεεεεε (το Γκογκό είμαι εγώ, το "νιάμαμε" σημαίνει "δεν έχουμε").

- Και τί θα κάνω εγώ βρε Μπόικο??? Πρέπει Παρασκευή τα φορτηγά να είναι κάτω!

- Δεν θέλουν οι οδηγοί να λείπουν Χριστούγεννα!

- Ποια Χριστούγεννα καλό μου? Κυριακή θα είναι πίσω! Εδώ ο Τούρκος κάνει μπαϊράμι ξεφορτώνοντας! Οι Βούλγαροι θέλουν Χριστούγεννα πέντε μέρες πριν?

- Ετσι είναι οι Βούλγαροι, τεμπέληδες, με πονάει το κεφάλι μου! (φανταστείτε να μην ήταν και Βούλγαρος ο Μποικάκος , τί θα έλεγε για τους Βούλγαρους).

Πανάθεμα το κεφάλι σου, Μπόικο. Και πέφτω στα πόδια άλλων που τόσο καιρό παρακαλούν να φορτώσουν και τους σνομπάρω. Γιατί, αν μη τι άλλο, η "εταιρειάρα" μας αποφεύγει τις απιστίες, προσπαθεί να είναι μονογαμική ως προς τους συνεργάτες. Αλλά όταν οι "σύζυγοι νιάμα", τί θα κάνει η καψερή? Θα καλέσει τον Αγιο Βασίλη!

Αγιος Βασίλης, παρτ ουάν! Να ΄ναι καλά, βρέθηκαν τα τρία καταραμένα φορτηγά. Κι αν δεν σκάσει κανένα απρόοπτο τελευταία στιγμή, όλα θα είναι τότσνο.

Πάμε στο επόμενο. Καθυστερήσεις εισπράξεων από όπου μπορείς να φανταστείς.

Λογίστρια : Πώς πληρώνουμε?

Εγώ : Με φιλιά!

Με κοιτάζει λοξά. Την κοιτάζω ολόισια.Δεν μπαίνει στον κόπο να με ρωτήσει, ποιός θα δώσει τα φιλιά, το θεωρεί δεδομένο.

Αγιος Βασίλης, παρτ του. Και σκάνε οι εισπράξεις. Από το πουθενά! Μέχρι και πελάτης που μου χρωστούσε δυό χρόνια , θυμήθηκε να πληρώσει.

Και εγώ ευχαριστώ τον Αγιο Βασίλη , που μπορεί εμένα να με ξέχασε προς το παρόν, θυμήθηκε όμως την εταιρεία και της έκανε δώρο φορτηγά και εισπράξεις. Αν έστελνε και καμιά πενηνταριά καλούς εργάτες θα του αγόραζα και νέο τάρανδο από τα φημισμένα βουνά μας.

Κι έτσι τα μεγάλα αχχχχ και βαχχχχ ξεμπερδεύουν και οδεύουμε ολοταχώς προς τις διακοπές. Αντε να δούμε μέχρι την Παρασκευή, μήπως και μου πέσει και η πίεση!