Τα... νούμερα!

Η Πέτια Νο1 είναι η λογίστριά μας. Νευρική, κοντή και χοντρούλα. Παρότι πλακωνόμαστε σε ημερήσια διάταξη, την λατρεύω. Ο Ευλόγκι Νο1, είναι ο προγραμματιστής μας. Αδύνατος με μακρύ μούσι και μπλε μάτια. Σαν όσιος ένα πράγμα. Μου τα σπάει σε ημερήσια διάταξη αλλά κατά βάθος το διασκεδάζω.
Την τελευταία φορά που γέννησε η Μέτζυ μας, σε δύο από τα μωρά της, έδωσα τα ονόματα τους. Ετσι αποκτήσαμε την Πέτια Νο2 και τον Ευλόγκι Νο2. Οι νούμερα 1, παρότι απεχθάνονταν τα σκυλιά στο παρελθόν, μετά από αυτό περνάνε ώρα κολλημένοι στα τζάμια, να καμαρώνουν τους κλώνους τους.
Οπως και με όλα μας τα σκυλιά (παράδοξο αλλά συμβαίνει), τα μικρά μεγαλώνοντας, μοιάζουν όλο και πιο πολύ στους «νονούς» τους. Ετσι ο Ευλόγκι Νο2 από μπαλίτσα που ήταν μωρό, έγινε αδύνατος, ψηλός με κάτι περίεργες τρίχες στο πηγούνι (το μούσι που λέγαμε) και σπασαρχίδας. Τα μπλε μάτια τα είχε εξαρχής! Η δε Πέτια Νο 2, από καχεκτική μικρούλα έγινε μια κοντόχοντρη μπάλα και απόλυτα νευρική. Φωνάζει με το παραμικρό και έχει εκτοπίσει εντελώς τον αδελφό της.
Χθες το πρωί, ο Ευλόγκι Νο1 ήρθε να κάνει μια δουλειά της Πέτια Νο1, στο πρόγραμμα του λογιστηρίου. Για την ακρίβεια, να της οριστικοποιήσει το μήνα. Οπως κάθε φορά, της έσπασε τα νεύρα και αυτή (επίσης όπως κάθε φορά), του φώναξε τόσο, που στο τέλος βράχνιασε. Ο Ευλόγκι, προφασιζόμενος και μια διακοπή ρεύματος, πήρε το ταλαιπωρημένο βαλιτσάκι του και την έκανε με ελαφρά. Λίγα λεπτά μετά, ξέσπασε άγριος σκυλοκαυγάς. Πεταχτήκαμε στο παράθυρο και είδαμε την Πέτια Νο2 όρθια, να γαυγίζει άγρια τον Ευλόγκι Νο2. Τί τζάμια χτύπησα, τί φωνές έβαλα, αυτή εκεί! «Τί έκανε πάλι αυτός της Πέτιας μας και φωνάζει?????» ρώτησε βραχνιασμένη η Πέτια Νο1. (Βλέπετε για την "νονά", πάντα φταίει ο Αλλος!) «Προφανώς δεν μπορούσε να της κλείσει το μήνα» απάντησα...