Χρόνια τώρα, θέλω να μιλήσω για το Ιδρυμα. Σκέφτομαι όμως ότι το Ιδρυμα, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα μπλογκ από μόνο του, τόσο πολλά είναι αυτά που πρέπει να γραφούν και δεν αποφασίζω να το ξεκινήσω. Κάποτε με τον Αλί συζητήσαμε να μεταφράσουμε την σελίδα του στα αγγλικά και κατόπιν θα ήταν εύκολο για μένα να την μεταφράσω στα Ελληνικά. Απ΄ότι φαίνεται, κανένας μας δεν είχε τον χρόνο να το κάνει.
Εχω τόσο απορροφηθεί από το τρέξιμο της καθημερινότητας που δεν σκέφτηκα καν, ότι οι πλημμύρες του περασμένου Σεπτέμβρη στην Πόλη, θα έχουν καταστρέψει τα πάντα. Δεν είχα καν επισκεφθεί την σελίδα. Προχθές, μου ήρθε ένα μέηλ, τα παιδιά ήθελαν να μου στείλουν ένα βιβλίο, δώρο. Ενοιωσα την συνηθισμένη συγκίνηση που νοιώθω κάθε φορά που παίρνω ειδήσεις από τα «παιδιά μου». Μπήκα στη σελίδα, για να τα νοιώσω κοντά μου, παλιότερα το έκανα κάθε μέρα, σχεδόν.
Και είδα την απόλυτη καταστροφή! Την περιγραφή της οποίας, ο Αλί είχε μεταφράσει και στα αγγλικά, ευτυχώς. Δεν μπορώ να σας περιγράψω πώς ένοιωσα. Ισως γιατί βλέποντας τις φωτογραφίες, το μυαλό μου γύριζε αυτόματα στον χώρο πριν την καταστροφή. Στον καταπράσινο κήπο που γιορτάζαμε την μέρα των παιδιών, στο εργαστήριο χειροτεχνίας που ξετρύπωνα απίστευτα αντικείμενα φτιαγμένα από τα παιδιά, στα σαλόνια με τους ζωγραφισμένους τοίχους, στην τεράστια βιβλιοθήκη. Ο Δημήτρης δεν άντεξε να δει τίποτα, μετά την φωτογραφία της κουζίνας, εκεί που κάποτε απολαύσαμε το πιο όμορφο δείπνο μαζί με τα παιδιά και τους εθελοντές.
Σήμερα σκέφτομαι πως το σώμα του παππού Αζίζ, δέχτηκε πάνω του τόση λάσπη, όση χρόνια πριν, μάζευε από τους επικριτές του. Και πως βέβαια, για μέρες, η ψυχή του δεν ησύχασε, ακούγοντας τα βηματάκια των παιδιών. Ασφαλώς, ο παππούς Αζίζ, ποτέ δεν φοβήθηκε την μανία της φύσης, όπως ποτέ δεν φοβήθηκε και την μανία των εχθρών του. Την φύση την λάτρεψε και γι’αυτό επέλεξε το ίδρυμα να φτιαχτεί μέσα σε αυτή και τα παιδιά να μεγαλώνουν μαθαίνοντας κι εκείνα να την αγαπούν.
Δεν θα μακρυγορήσω άλλο. Ο παππούς Αζίζ, έγραφε πάντα σύντομα και περιεκτικά. Τα σαρανταδύο παιδιά του Ιδρύματος Νεσίν, έχουν ανάγκη την βοήθεια όλων μας. Για να μπορέσει να ξαναγίνει, το μεγάλο σπίτι τους όπως ήταν πριν την πλημμύρα. Για να μπορέσουν να ξαναπαίξουν στον κήπο τους, να μελετήσουν στα δωμάτια μελέτης, να καλλιεργήσουν τα λαχανικά τους στα μποστάνια τους. Σκεφτείτε πως αυτά τα παιδιά, αμέσως μόλις κατάλαβαν τον κίνδυνο, δεν έτρεξαν να σώσουν τα παιχνιδάκια ή τα ρούχα τους αλλά το πολύτιμο αρχείο του «παππού τους». Ενα ελάχιστο ποσό από το υστέρημά μας, μπορεί να τα βοηθήσει.
Ο τραπεζικός λογαριασμός του ιδρύματος είναι ο ακόλουθος:
Εχω τόσο απορροφηθεί από το τρέξιμο της καθημερινότητας που δεν σκέφτηκα καν, ότι οι πλημμύρες του περασμένου Σεπτέμβρη στην Πόλη, θα έχουν καταστρέψει τα πάντα. Δεν είχα καν επισκεφθεί την σελίδα. Προχθές, μου ήρθε ένα μέηλ, τα παιδιά ήθελαν να μου στείλουν ένα βιβλίο, δώρο. Ενοιωσα την συνηθισμένη συγκίνηση που νοιώθω κάθε φορά που παίρνω ειδήσεις από τα «παιδιά μου». Μπήκα στη σελίδα, για να τα νοιώσω κοντά μου, παλιότερα το έκανα κάθε μέρα, σχεδόν.
Και είδα την απόλυτη καταστροφή! Την περιγραφή της οποίας, ο Αλί είχε μεταφράσει και στα αγγλικά, ευτυχώς. Δεν μπορώ να σας περιγράψω πώς ένοιωσα. Ισως γιατί βλέποντας τις φωτογραφίες, το μυαλό μου γύριζε αυτόματα στον χώρο πριν την καταστροφή. Στον καταπράσινο κήπο που γιορτάζαμε την μέρα των παιδιών, στο εργαστήριο χειροτεχνίας που ξετρύπωνα απίστευτα αντικείμενα φτιαγμένα από τα παιδιά, στα σαλόνια με τους ζωγραφισμένους τοίχους, στην τεράστια βιβλιοθήκη. Ο Δημήτρης δεν άντεξε να δει τίποτα, μετά την φωτογραφία της κουζίνας, εκεί που κάποτε απολαύσαμε το πιο όμορφο δείπνο μαζί με τα παιδιά και τους εθελοντές.
Σήμερα σκέφτομαι πως το σώμα του παππού Αζίζ, δέχτηκε πάνω του τόση λάσπη, όση χρόνια πριν, μάζευε από τους επικριτές του. Και πως βέβαια, για μέρες, η ψυχή του δεν ησύχασε, ακούγοντας τα βηματάκια των παιδιών. Ασφαλώς, ο παππούς Αζίζ, ποτέ δεν φοβήθηκε την μανία της φύσης, όπως ποτέ δεν φοβήθηκε και την μανία των εχθρών του. Την φύση την λάτρεψε και γι’αυτό επέλεξε το ίδρυμα να φτιαχτεί μέσα σε αυτή και τα παιδιά να μεγαλώνουν μαθαίνοντας κι εκείνα να την αγαπούν.
Δεν θα μακρυγορήσω άλλο. Ο παππούς Αζίζ, έγραφε πάντα σύντομα και περιεκτικά. Τα σαρανταδύο παιδιά του Ιδρύματος Νεσίν, έχουν ανάγκη την βοήθεια όλων μας. Για να μπορέσει να ξαναγίνει, το μεγάλο σπίτι τους όπως ήταν πριν την πλημμύρα. Για να μπορέσουν να ξαναπαίξουν στον κήπο τους, να μελετήσουν στα δωμάτια μελέτης, να καλλιεργήσουν τα λαχανικά τους στα μποστάνια τους. Σκεφτείτε πως αυτά τα παιδιά, αμέσως μόλις κατάλαβαν τον κίνδυνο, δεν έτρεξαν να σώσουν τα παιχνιδάκια ή τα ρούχα τους αλλά το πολύτιμο αρχείο του «παππού τους». Ενα ελάχιστο ποσό από το υστέρημά μας, μπορεί να τα βοηθήσει.
Ο τραπεζικός λογαριασμός του ιδρύματος είναι ο ακόλουθος:
Λογαριασμός σε ΕΥΡΩ:
Nesin Vakfi
Ziraat Bank, Catalca branch, Branch code 130,
Ziraat Bank, Catalca branch, Branch code 130,
Account no. 952 55 01 --5003
(IBAN: TR 80000 1000 1300 9525501 5003)
Swift Code : TCZBTR2A
Swift Code : TCZBTR2A
Εάν επιθυμείτε να στείλετε κάποια χρήματα μέσω πιστωτικής κάρτας, μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του ιδρύματος . Στην αρχική σελίδα δεξιά, θα δείτε στην κίτρινη στήλη, την ένδειξη "Click here for donations via credit card". Να τονίσω, ότι η διαδικασία αυτή είναι απόλυτα ασφαλής, απλή και ανέξοδη.
Εάν πάλι επιθυμείτε να γίνετε μόνιμοι δωρητές του ιδρύματος, στέλνοντας έτσι ένα συγκεκριμένο ποσό κάθε μήνα, μέσω της πιστωτικής σας κάρτας, συμπληρώστε το αντίστοιχο κουτάκι στην φόρμα.
Εάν πάλι επιθυμείτε να γίνετε μόνιμοι δωρητές του ιδρύματος, στέλνοντας έτσι ένα συγκεκριμένο ποσό κάθε μήνα, μέσω της πιστωτικής σας κάρτας, συμπληρώστε το αντίστοιχο κουτάκι στην φόρμα.
Σας ευχαριστούμε πολύ!!!
8 comments:
απορω πως δεν το ειχες κανει τοσο καιρο ....... θα το κανω λινκ να ξερεις :)
καλημερα
@korinoskylaki, ελπιζω να βρω τον χρόνο να γράψω περισσότερα για το Ιδρυμα, πέραν της καταστροφής. Ευχαριστώωωω!
Να γράψεις περισσότερα σε παρακαλώ.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων
Καλωσόρισες Τόνια. Θα γράψω περισσότερα, προκειμένου να έχετε μια καλύτερη ενημέρωση σχετικά με το ίδρυμα. Εγώ σε ευχαριστώ.
Πολύ ενδιαφέρον περιμένω να διαβάσω περισσότερα.
καλό βράδυ
Πραγματικά, πολύ ενδιαφέρον το θέμα για το ίδρυμα Giorgia.....για να είμαι ειλικρινής, δε γνώριζα την ύπαρξή του. Πρέπει να μάθουμε περισσότερα.
Κανείς μας δεν γνώριζε την ύπαρξή του και ειλικρινά ρίχνω το φταίξιμο στην καθημερινότητα για πολλά πράγματα που δεν γνωρίζω και δεν προλαβαίνω να ασχοληθώ. Δεν τα χωράει ο νούς μου. Μπράβο Γιωργία γιατί ασχολήσαι.
m.blanco, bubbles, estrella,
πραγματικά χαίρομαι για το ενδιαφέρον σας.
Θα σας γράψω σε επόμενο ποστ περισσότερα πράγματα για το ίδρυμα και την λειτουργία του. Κάποια πράγματα μπορείτε να δείτε και στα λινκς που έχω βάλει στο ποστ, έχω λινκάρει κείμενα στα αγγλικά μιας και η επίσημη ιστοσελίδα είναι στα τουρκικά.
Πριν μερικό καιρό, επικοινώνησα και με κάποιους εκδοτικούς οίκους, μήπως και ενδιαφέρονται να επανεκδόσουν στα ελληνικά βιβλία του Αζίζ Νεσίν, προκειμένου να υπάρξει ένα επιπλέον έσοδο γι΄αυτά τα παιδιά. Η μοναδική απάντηση που έλαβα, ήταν αρνητική.
Σας ευχαριστούμε όλους!
Post a Comment