Ανευ τίτλου (λέμε τώρα)

Ονομαστική γιορτή, επέτειος με τον Μήτσο μου (έξη χρόνια πώς πέρασαν?), η γιορτή του παιδιού στην άλλη πατρίδα... Και οργασμός φορτώσεων! Ο Μήτσος παρομοίασε την εταιρεία σήμερα, σαν μνί που χύνει ασταμάτητα! (Ξέρω, είναι πρωτότυπος σε παρομοιώσεις).

Κι αφού έχουν παρελάσει εκτός από φορτηγά, ένα κάρο προμηθευτών που την φύλαγαν για σήμερα, έχω πουλήσει δύο καρεκλίτσες χωρίς να πάρει χαμπάρι ο Μήτσος ότι του απασχολώ τους εργάτες, τα δεκατρία σκυλιά μας έχουν λυσσάξει στο γαύγισμα με τόσο κόσμο , το κεφαλάκι μου πάει να σπάσει. Η ώρα πάει δυόμιση και απ'ότι προβλέπεται δεν θα φύγουμε από την πολυοργασμική εταιρειούλα μας, πριν τα μεσάνυχτα.

Πέραν αυτού τα τηλέφωνα χτυπούν ασταμάτητα και οι Βούλγαροι δεν καταλαβαίνουν το γιατί, αφού τον Αγιο Γεώργιο εδώ τον γιορτάζουμε στις 6 Μάη (με εθνική αργία παρακαλώ!)

Παρ' όλα αυτά, το αυριανό ταξιδάκι στην Πόλη δεν θα μπορέσουμε να το κρατήσουμε μυστικό όπως υπολογίζαμε. Κι αυτό, γιατί ξεμείναμε από μηχανισμούς και πήρα κλαίγοντας τον Τζεμ (που σήμερα γιορτάζει την μέρα του παιδιού και διακοπάρει, σαν χαζό παιδί που είναι), για να μου τους ετοιμάσει αύριο. "Με ποιά κούριερ να τους στείλω, σαββατιάτικα????" ρώτησε, "giorgia courier" απάντησα κι έτσι αύριο το πρωί, θα πρέπει να πεταχτούμε και στην ασιατική πλευρά. Κρίμα, γιατί έλεγα να ξεκινήσουμε τη μέρα με αυθεντικό Ισκεντέρ Κεμπάπ της Μπούρσας , στο Μπεσικτάς.

Σας αφήνω για να πάρω ένα ντεπονάκι και να εγκαταλείψω το γραφείο μου, προκειμένου να συμμετάσχω στο εορταστικό κλίμα του οργασμού της εταιρείας. Ω Μπόζιε, Μπόζιε!