Thursday, May 13, 2010

Η βλακεία είναι ένας κύκλος...

Η τριγύρω περιρρέουσα μαυρίλα, έκανε την είσοδό της στην ζωή μου. Οταν όλοι γύρω σου είναι αγχωμένοι και μπλοκαρισμένοι, είναι αδύνατον να συνεχίσεις να παίζεις το παιχνίδι της χαράς με ευκολία. Αντίθετα, το πρώτο που βλέπεις είναι το γκρί και το μαύρο, στα χρώματα της μέρας.

Ετσι, παρότι κανένα νέο πρόβλημα δεν έχει κάνει την εμφάνισή του και τα ήδη υπάρχοντα ή επιλύονται, ή αφού δεν μπορώ να τα λύσω τα αφήνω, πλέω σε πελάγη μαυρίλας.

Παράλληλα καθένας που σηκώνει το τηλέφωνο και με καλεί, καθένας που με συναντά, κάνει την ίδια μαλακισμένη ερώτηση : «Τί γίνεται με την Ελλάδα?». Λες και ζω στην Ελλάδα και ξέρω! Η λες και παρακολουθώ ειδήσεις ή κι αν παρακολουθούσα θα είχα την ακριβή ενημέρωση. Υποθέτω ότι οι Βουλγαρικές φυλλάδες (τις οποίες έπαψα επίσης να ξεψαχνίζω) περιγράφουν το «ελληνικό δράμα» γλαφυρότατα.

Ακουσα και το κουφό «εσείς οι Ελληνες φταίτε που ακρίβυνε το δολλάριο». Δεν απάντησα, διότι σε τέτοιες περιπτώσεις απαντάω από μέσα μου «φτωχοί άνθρωποι, φτωχά μυαλά». Προς έκπληξή μου, τα πήρα βαρέως και με την ταξιδιωτική οδηγία που εξέδωσε ο καλός μας ο πρωθυπουργός, προκειμένου οι Βούλγαροι να παραμείνουν στα εδώ τουριστικά θέρετρα το τετραήμερο αργίας. Θα μου πεις, την οικονομία του πάει να στηρίξει το παιδί, αλλά μπορούσε να το κάνει χωρίς να αδειάσει έτσι την Ελλάδα.

Αλλά όπως προείπα, η έκπληξη για μένα δεν ήταν η οδηγία , αλλά ο εκνευρισμός που μου προκάλεσε. Ποτέ δεν ήμουν κολλημένη με την Ελλάδα και συνήθως, έβριζα μόνη μου για τα στραβά μας. Προφανώς, κάποια από τις ελληνικές ρίζες μου (παρά την πενταετή, ακούσια απονεύρωση), παραμένει ζωντανή κάπου βαθιά μέσα μου και με τσιγκλίζει.

Ετσι ενώ μέχρι τώρα, οι Βούλγαροι άκουγαν «Ελληνας» και μας κοιτούσαν με δέος, πλέον λένε «Ελληνας» και μετά φτύνουν (διότι τα οδοντικά σκευάσματα, τους πέφτουν ακριβά για να ξεπλύνουν το στόμα τους).

Κι εγώ, παρότι θεωρώ τον εαυτό μου, άκρως συγκρατημένο, ελέγξιμο και σπανίως ερριστικό, προχθές που άκουσα τον ταλαίπωρο Πέτιο να μιλάει με χαρά για το άνοιγμα των Τεμπών και να ονειρεύεται μια νέα Εθνική Οδό, Σόφια-Προμαχώνα, φώναξα χαιρέκακα «αυτό δεν θα το δεις ούτε σε πενήντα χρόνια!». Λες και θα έπαιρνα την ρεβάνς μου για τα βρισίδια που ακούει η Ελλάδα, μιλώντας έτσι σε έναν φτωχοδιάβολο οδηγό!
Είναι λοιπόν να απορείς. Πώς ο παλαίποτε "ισχυρός", δεν θέλει να κατέβει από την καρέκλα του, ακόμα και απόλυτα ξεφτυλισμένος και πώς ο παλαίποτε "ανίσχυρος", νοιώθει ξαφνικά ισχυρός, όχι γιατί βελτιώθηκε αλλά γιατί ξεφτυλίστηκε ο ισχυρός. Κάτι κόμπλεξ που έχουμε οι άνθρωποι! Τώρα αν καταλάβατε τί εννοώ, μου αξίζει βραβείο, αμφιβάλλω για το αν το κατάλαβα κι εγώ.

Για να μην παρεξηγήσετε το άνευ ουσίας και συνοχής κείμενό μου, θα σας παραπέμψω στο «Μπονμπον Παλάς» της Ελίφ Σαφάκ που διαβάζω αυτές τις μέρες. «Η βλακεία είναι ένας κύκλος. Δεν έχει αρχή και δεν έχει και τέλος».

6 comments:

kapote-sth-bg said...

και σε καταλάβαμε και η ελίφ σαφάκ σου κάνει καλό.
...τουλάχιστον στο ύφος

Marina said...

Με το μέρος σου είμαι και σε καταλαβαίνω. "Οι βλάκες δεν νικιώνται ποτέ" και η "ηλιθιότητα είναι αήτητη". Βάσει αυτών των δύο σκεπτικών,οι εκθρονισμενοι (του ατελείωτου πάρτυ) Ελληνες δεν διαφέρουν απο τους Βούλγαρους που βρήκαν ευκαιρία να πετάξουν λασπόπιτες.

Estrella is little miss Greeky said...

Με όλα έτσι γίνεται δεν το ξέρεις? Μόλις γίνεται μια μλκ εμείς φταίμε για όλα.

DaisyCrazy said...

Άσχημο πράμα η βλακεία, για μένα απ'τα χειρότερα.
Αντί ο κάθε λαός να κοιτά τα χάλια των άλλων και να χαίρεται ας κοιτά τα δικά του και πως να τα βελτιώσει. Άντε!
Έχεις δίκιο να εκνευρίζεσαι πιστεύω. Και μάλλον μου αξίζουν μπράβο γιατί πολύ καλά κατάλαβα τι θες να πεις :)
Να'σαι καλά και να περνάς όμορφα.

ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ Ν'ΑΝΗΣΥΧΟΥΝ!

kat. said...

κάποτε μου είχε πει κάποιος:
"μεταξύ ενός απατεώνα και ενός βλάκα, προτιμώ τον απατεώνα. τουλάχιστον ξέρει που πάει"..

τώρα καταλαβαίνω καλύτερα το γιατί..

υπομονή. εσύ να είσαι καλα..

Giorgia_is_coming_to_town said...

@Μητσάκο :)
@Μαρίνα μου, επ΄ουδενί διαφέρουν!
@Estrella μου, δεν νομίζω πως πάντα μας φορτώνουν φταιξίματα άλλων. Τα δικά μας, απλά μας φορτώνουν. Απλά, παρότι ξέρω καλά ότι φταίμε, με πονάει να μου το λένε συνέχεια. Εγωιστικό μάλλον από μέρους μου, αλλά συμβαίνει.
@DaisyCrazy, καλώς όρισες! Πάντα λέω ότι για να απαιτούμε να διορθώσουν οι άλλοι τα στραβά τους, πρώτα ξεκινάμε από τα δικά μας. Να περνάς κι εσύ καλά, θα τα ξαναπούμε!
@kat, καλώσε κι εσένα! Περιττό να σου πω ότι σε διαβάζω και καιρό, πλην όμως αμφιβάλλω εάν έχω σχολιάσει ποτέ στο μπλογκ σου. Συμφωνώ με αυτό που είπες, αυτό που με προβληματίζει είναι το εξής:το να είσαι απατεώνας είναι επίκτητο (άρα μπορείς να το αποφύγεις).Το να είσαι βλάκας δεν το αποφεύγεις με τίποτε. Από υπομονή, άλλο τίποτα :)