Αντίο

Αχ ρε Τζόννυ!

Δεν προλάβαμε ούτε στο Αμστερνταμ, ούτε στο Αιβαλί να πάμε μαζί.

Στο επόμενο μπανκέτι ο "Μπαρμπα Γιάννης" σου ανήκει.

Δικαιωματικά πιά.

Και θα σε θυμόμαστε που το χόρευες.

Γιατί κάτι μου λέει, πως εκείνος ο χορός, ήταν ό,τι πιο ξένοιαστο έζησες τα τελευταία χρόνια.

Ολα τα άλλα ξέβαψαν σε μια ρόζ μπλούζα, γαμώτο.

Με συγχωρείς που δεν είμαι εκεί σήμερα, το ξέρω. Γιατί ήμουν πάντα εκεί, όταν ήθελες κάπου να μιλήσεις. Και γιατί ήρθε ο "Μητσάκος" σου.

Αγελάδα

- Θα ήθελα να είμαι αγελάδα!

- Αγελάδα στην Ολλανδία?

- Ναι, κοιτάξτε! Χαλαρές, αραγμένες στο γρασίδι, λιάζονται.

- Μήπως θα ήθελες να είσαι αγελάδα στην Ινδία? Είσαι σίγουρη για την Ολλανδία?

- Θέλω να είμαι αγελάδα!

- Ξέρεις πόσα θα έχανες ε? Κι ας ήσουν στην Ολλανδία. Εχεις δει αγελάδα να καπνίζει?

- ......

- Οχι πες μου! Εχεις δει?

- Ναι!

- Ποιά?

- Την Λα βας κυ ρί. Τόσα χρόνια χαχανίζει. Αρα?

- Ναι , αλλά και πάλι δεν θα μπορούσες να ταξιδέψεις...

- Και θα ήσουν και χοντρή!

- Μα καλά! Δεν έχετε δει την Λα Βας Κυ Ρι λάιτ?????

- ????????????

- Εχει κάνει δίαιτα και είναι κορμάρα τώρα!

Ατιτλο.

Η Πολυάννα, λείπει σε ταξίδι για δουλειές.....

Υ.Γ.1.Αν την βρει κανείς - σε μένα δεν απαντάει- , να της πει να τσακιστεί να γυρίσει πίσω!!!!!
Υ.Γ.2. Κοίτα που ο Κοστουρίτσα παραμένει διαχρονικός.

Οσάμα και Αυσιέν

Πριν από χρόνια, σε ένα παιχνιδάδικο της Πόλης, αγόρασα την Αυσιέν. Μια ευτραφή, κατάμαυρη κουκλίτσα. Θες γιατί πάντα ονειρευόμουν ένα κοριτσάκι, θες γιατί όταν κόλλησε στο μυαλό μου η σκέψη της υιοθεσίας ονειρευόμουν νεγράκια ή τσιγγανάκια, η Αυσιέν λειτούργησε και λειτουργεί όλα αυτά τα χρόνια σαν υποκατάστατο.

Τα βράδυα μιμούμαι την φωνή της στον Δημήτρη και λέω ό,τι τρελλό και παλαβό μου κατεβαίνει. Μέχρι και μπλογκ της άνοιξα κάποια στιγμή, να λέει τα τρελλά της ον λάιν. Τόσα χρόνια έχει εμπλουτιστεί τόσο πολύ η ιστορία της, που κάποιες φορές ξεφεύγουμε και αναφερόμαστε σε αυτή, σαν να είναι υπαρκτό πρόσωπο. Της φορτώνουμε και κανένα στραβό που και που, διότι ως γνωστόν είναι διαβολεμένα έξυπνη και πανούργα.

Σήμερα το πρωί, διάβασα ότι πέθανε ο Οσάμα Μπιν Λάντεν. Ενοιωσα μια βαθιά θλίψη...

Ο Δημήτρης ρώτησε γιατί.

- Νοιώθω σαν να πέθανε η Αυσιέν, απάντησα.

- Η Αυσιέν?

- Ηταν τόσο υπαρκτός όσο και η Αυσιέν, ξέρεις....

Οπως θα έλεγε ο Καβάφης, "Και τώρα τί θα γένουμε χωρίς Οσάμα Μπιν Λάντεν;

Ο άνθρωπος αυτός ήτο μια κάποια λύσις".