Ουάτ δε φακ?

Πόση διαφορά έχουν τα 150 από τα 127 γραμμάρια? (τόσο τεράστια, που θα την καταλάβει ο ποπός της Φατιμά με την πρώτη!)

Πόση διαφορά έχουν τα 249 από τα 230 εκατοστά? (τόσο τεράστια που θα την καταλάβει το μάτι της Φατιμά με την πρώτη!)

Τί παθαίνεις όταν εκατό κιλά αφρολέξ πέφτουν στο πόδι σου? (Λες, ευτυχώς που δεν έπεσαν στο κεφάλι σου και διόλου δεν σε ενοχλεί ο σπασμένος αστράγαλος. Γιατί πολύ απλά, δεν σε λένε Φατιμά να κυνηγάς εκατοστά και γραμμάρια! Καλή τύχη Παστόκ).

Ουάτ δε φακ, αυτή η εβδομάδα!

Το κερασάκι? Ξελαρυγγιαστήκαμε στα "Κρέμααααα, Κρεμααααά", επί μισή ώρα το πρωί. Βλέπεις ο φύλακας που υποτίθεται ότι μας φυλάει όλους, δεν κατάλαβε ότι του άρπαξαν την Κρέμα!

Ουάτ δε φακ! Δόξα τω Θεώ που την άλλη εβδομάδα έχουμε αργία και θα διακόψουμε για λίγο το φακ. Το μόνο που με απασχολεί, είναι ποιός θα φυλάξει την Κρέμα!

Να μας ζήσει!

Η πρώτη ήρθε κατά τύχη. Τα χρόνια πέρασαν και ξεχάσαμε τα ξενύχτια, τους γιατρούς όταν ήταν μωρό, τις αγωνίες μας όταν το έσκαγε χωρίς να την πάρουμε πρέφα. Ξεχάσαμε και τον πόνο, όταν πέρασε ένα μήνα στο νοσοκομείο, με το ποδαράκι της στον γύψο. Είναι πλέον τόσο ανεξάρτητη που έρχεται τα βράδυα στο σπίτι, μόνο για να φάει και να κοιμηθεί. Με το ζόρι μας δίνει σημασία.

Ανακαλύψαμε λοιπόν, ότι θέλουμε μια δεύτερη "κόρη". Να κολλάει πάνω μας με λαχτάρα, να τρελλαίνεται όταν μας βλέπει, να την ταίζουμε με μικρές μπουκίτσες, να της μαθαίνουμε πράγματα. Να λιώνουμε, βλεποντάς την να μεγαλώνει. Η δεύτερη λοιπόν, ήρθε κατ' επιλογή.

Κι έτσι επιστρέψαμε στα ξενύχτια, στα "όχι!" και τα "μή!", στις ζημιές εκεί που δεν το περιμένεις.

Το παράδοξο? Η μεγάλη είναι τόσο υποδειγματική μαζί της , που νοιώθουμε περήφανοι. Η δε μικρή - και το όνομα αυτής, Κρέμα- κάνει τα πάντα για να της μοιάσει. Ηδη την αγαπάει πιο πολύ από ότι εμάς (με μια δόση φόβου βεβαίως).

Ορίστε λοιπόν τα κορίτσια μας !