Η πρώτη ήρθε κατά τύχη. Τα χρόνια πέρασαν και ξεχάσαμε τα ξενύχτια, τους γιατρούς όταν ήταν μωρό, τις αγωνίες μας όταν το έσκαγε χωρίς να την πάρουμε πρέφα. Ξεχάσαμε και τον πόνο, όταν πέρασε ένα μήνα στο νοσοκομείο, με το ποδαράκι της στον γύψο. Είναι πλέον τόσο ανεξάρτητη που έρχεται τα βράδυα στο σπίτι, μόνο για να φάει και να κοιμηθεί. Με το ζόρι μας δίνει σημασία.
Ανακαλύψαμε λοιπόν, ότι θέλουμε μια δεύτερη "κόρη". Να κολλάει πάνω μας με λαχτάρα, να τρελλαίνεται όταν μας βλέπει, να την ταίζουμε με μικρές μπουκίτσες, να της μαθαίνουμε πράγματα. Να λιώνουμε, βλεποντάς την να μεγαλώνει. Η δεύτερη λοιπόν, ήρθε κατ' επιλογή.
Κι έτσι επιστρέψαμε στα ξενύχτια, στα "όχι!" και τα "μή!", στις ζημιές εκεί που δεν το περιμένεις.
Το παράδοξο? Η μεγάλη είναι τόσο υποδειγματική μαζί της , που νοιώθουμε περήφανοι. Η δε μικρή - και το όνομα αυτής, Κρέμα- κάνει τα πάντα για να της μοιάσει. Ηδη την αγαπάει πιο πολύ από ότι εμάς (με μια δόση φόβου βεβαίως).
Ορίστε λοιπόν τα κορίτσια μας !
3 comments:
Καλορίζικη η Καλότυχη που έχει εσάς να την αγαπάτε..
Αχου το. Εμείς σκεφτόμασταν τώρα τον Σεπτέμβριο να βάλουμε την δικιά μας να ζευγαρώσει να κάνουμε μωράκια, αλλά είναι μεγάλη ευθύνη και ο χρόνος θα είναι λίγο πιεσμένος. Ζηλεύω.
Να σας ζήσει!!!! Κι εγώ εδώ και 4 εβδομάδες έφερα μια μικρή κόρη στο σπίτι μας και την λέμε Μολλυ. Θα την γνωρίσετε εδώ, εάν θέλετε φυσικά,
http://dr-evie.blogspot.com/2011/08/please-meet-miss-molly-our-new-family.html
Να ζήσει και να την χαιρόσαστε!
Post a Comment