Ο "ξυλοκόπος" και η Φατμέ του

Ο Κεμάλ και η Φατμέ είναι Πομάκοι. Οι Πομάκοι ήταν ίσως εκείνοι οι μουσουλμάνοι της Βουλγαρίας που υπέφεραν λιγότερο, όταν το καθεστώς έδιωχνε σωρηδόν τους περισσότερους στην Τουρκία. Οι Πομάκοι σε καμία περίπτωση δεν ήταν Τούρκοι κι έτσι παρέμειναν εδώ , κάποιοι άλλαξαν τα ονόματά τους σε Βουλγάρικα, κάποιοι όχι.
Ο Κεμάλ κι η Φατμέ νοιώθουν Βούλγαροι. Με τους Τούρκους που ξεριζώθηκαν από εδώ, τους ενώνει η κοινή θρησκεία και τους χωρίζει μίσος προαιώνιο. Οταν τον γνώρισα, έκανα το λάθος να του πω ότι συμπαθώ τους Τούρκους. Τα γελαστά του μάτια, παρέμειναν γελαστά , αλλά η φωνή σκλήρυνε «ο παππούς μου έκανε αγώνα για να τους διώξει από την πατρίδα μας» είπε. Κι έτσι κι εγώ δεν ξαναμίλησα για Τούρκους στον Κεμάλ, που έχει άλλωστε αλλάξει και το επωνυμό του.
Ο Κεμάλ είναι «ξυλοκόπος». Η λέξη παλιά, κλεμμένη από τα παραμύθια μας. Πλέον οι «ξυλοκόποι» δεν κόβουν τα ξύλα τους με το τσεκούρι στο δάσος και ίσως γι’αυτό κι η λέξη να ξεχάστηκε. Εδώ όμως , οι «ξυλοκόποι» (που είναι συνήθως μουσουλμάνοι) κατά παράδοξο τρόπο έχουν φάτσα ξυλοκόπου, ίδια με αυτή που είχα συνηθίσει να βλέπω στα εικονογραφημένα παραμύθια των παιδικών μου χρόνων. Ετσι έχω κάθε λόγο να ξεθάψω τη λέξη.
Η Φατμέ είναι η κυρά του. Σίγουρα δεν την βόλεψε καθόλου το ότι στην επαγγελματική του κάρτα ο Κεμάλ έβαλε και το δικό της κινητό τηλέφωνο, για να του αφήνουν μηνύματα οι πελάτες όταν αυτός είναι στο δάσος. Αυτή δεν πάει στο δάσος, με την μαντήλα της φορεμένη, μένει στο σπίτι και νοιάζεται για το νοικοκυριό, αλλά λόγω του καταραμένου του κινητού, έμαθε να γνωρίζει για ποιόν πελάτη κόβει κάθε μέρα ξύλα ο Κεμάλ και πότε θα τα κατεβάσει από το βουνό. Εμαθε πότε θα τα στεγνώσει κι ένα σωρό άλλα περίεργα της δουλειάς, που δεν θα μάθαινε αν δεν παντρευόταν ξυλοκόπο, όντας κοριτσάκι ακόμα. Κι αυτά τα περίεργα κληροδότησε στην κόρη της, όταν κι αυτή παντρεύτηκε ξυλοκόπο.

Ο Κεμάλ βγάζει καλά λεφτά. Τα καλύτερα ίσως από όλους τους ξυλοκόπους της περιοχής σε μια χώρα που τα δάση είναι άφθονα. Ενα μήνα μετά την γνωριμία μας, κατάλαβα γιατί δουλεύει τόσο πολύ παρ’όλο τον ανταγωνισμό. Ο Κεμάλ δεν θα σε κοροϊδέψει ποτέ, θα παραδώσει ο ίδιος στον πελάτη (όχι οδηγοί ή εργάτες, ο ίδιος, το αφεντικό), θα σεβαστεί τα λεφτά που θα πάρει κι αν καταλάβει ότι ζορίζεσαι θα φορτώσει ό,τι έχει και θα στο φέρει χωρίς καν να στο πει, για να μην ξεμείνεις από δουλειά. Θα περιμένει μέχρι να φέρεις τα λεφτά από την τράπεζα, χωρίς να γκρινιάξει, κι ας έχει ένα σωρό δουλειές να τον κυνηγάνε, ο πελάτης μικρός ή μεγάλος, για τον Κεμάλ, αξίζει σεβασμό.

Γιατί τα λέω όλα αυτά; Σήμερα το πρωί ψάχνοντας τον Κεμάλ, τηλεφωνήσαμε την Φατμέ κι αφού μας καθησύχασε ότι ο Κεμάλ δεν ξέχασε την παραγγελία μας, είπε ότι θα μας τηλεφωνήσει «όταν, πρώτα ο Αλλάχ, γυρίσει γερός από το δάσος» . Κι όταν ο γελαστός Κεμάλ μας τηλεφώνησε γυρίζοντας, είπε «πως γύρισε από το δάσος γερός, δόξα τω Κύριω» και θα μας φέρει την παραγγελία την Τρίτη. Κι ήταν τόσο γλυκές αυτές οι κουβέντες του μονιασμένου ζευγαριού, κουβέντες που έμαθαν από παιδάκια να νοιώθουν και να λένε, κουβέντες που έχουμε όλοι εμείς, οι ορθολογιστές - τεχνοκράτες - επαγγελματίες, ξεχάσει προ πολλού. Οχι, δεν είμαι θρησκόληπτη, ούτε καν θρησκευόμενη, απλά είναι τόση η γοητεία των λέξεων που σε γυρίζουν στην εποχή των παιδικών μας παραμυθιών, τότε που ο καλός ξυλοκόπος γύριζε στο σπίτι του με τη βοήθεια της ανώτερης δύναμης.

Το παραμύθι του το ζει ακόμα, ο ξυλοκόπος Κεμάλ και η λατρεμένη του Φατμέ, που τούτη την ώρα κάνουν οι δυό τους, μόνοι τους, δέματα τα ξύλα πριν ξεκινήσει ο Κεμάλ την αυριανή διανομή τους.