Tuesday, March 13, 2007

...

Γυρίζω πίσω...
Χρόνια πριν...
Τότε που τα τότε μεγάλα με έβαζαν σε αγωνία
Και τα τώρα μικρά μου χάριζαν ευτυχίας στιγμές.
Πόσο μεγάλος και δύσκολος ήταν ο κόσμος τότε...
Κι ενώ μίκρυνε ο κόσμος,
Και τα τότε μεγάλα έγιναν μικρά και μικρότερα,
Ο κόσμος εξακολουθεί να είναι δύσκολος
Και η ζωή εξακολουθεί να είναι Γολγοθάς...
Δεν μεγαλώνουμε μόνο εμείς τελικά.
Ο,τι μας περιβάλλει,
Ό,τι μας φορτώνεται,
Ο,τι μας χαροποιεί,
Ο,τι μας πιέζει
Ό,τι αποζητάμε,
Ό,τι δεν έχουμε
Ο,τι ονειρευόμαστε,

μαζί μας μεγαλώνει...

2 comments:

Adomiel said...

Χαμογέλα κοριτσάκι... Μπαίνει η άνοιξη...! ;-)

Έχεις πρόσκληση για τις πιο αγαπημένες σου στο blog μου...! :-D

Giorgia_is_coming_to_town said...

:) Για σένα το χαμόγελο adomiel, και τρέχω να μπω στο "σπίτι σου". Τις τελευταίες μέρες πάντως χτυπάω την πόρτα αλλά δεν ανοίγει η άτιμη!