Ολο το Σαββατοκύριακο κάναμε βάρδιες δίπλα στα "κλοπιμαία", περιμένοντας ποιός θα έρθει να τα πάρει... Τελικά μάλλον είχε καλύτερη ενημέρωση απ΄ότι εμείς, ή μας πήρε πρέφα και δεν πλησίασε...
Την Δευτέρα τελειώσαμε με τον συναγερμό και την πυρανίχνευση...
Χθες το απόγευμα έβαλαν φωτιά ακριβώς απ΄έξω από το εργοστάσιο, σαν να έλεγαν "τί την θέλατε την πυρανίχνευση ζώα, σας καίμε ότι ώρα θέλουμε χωρίς να πάρετε πρέφα"...
Σήμερα σταμάτησαν ταυτόχρονα (!) να λειτουργούν όλες οι αντλίες της κόλλας...
Κι όλα αυτά ενώ το είκοσι τοις εκατό του προσωπικού είναι με αναρωτικές λόγω ... πονόλαιμου κι ο μήνας τελειώνει και έρχονται γιορτές και και και...
Οι μόνοι που νοιώθουν ότι παράγουν έργο αυτές τις μέρες, είναι τα παιδιά της φύλαξης, επιτέλους είναι χρήσιμοι και απαραίτητοι !!! Εμείς παρακολουθούμε, νοιώθοντας εντελώς αδύναμοι απέναντι σε μια κατάσταση και νοοτροπία που μας ήταν άγνωστη.
Οχι, η λέξη γκαντεμιά έχει διαγραφεί προ καιρού από το λεξιλόγιό μου, το ίδιο και η κακοτυχία... Την έχει αντικαταστήσει η λέξη κακία... σε όλες τις πιθανές μορφές της.
1 comment:
Στα χρόνια που γράφω και εγώ μπλογκ έχω τουλάχιστον 3 κρίσεις κακοτυχίας! Τις υπομένω στωικά ξέροντας ότι θα περάσουν! Είναι μια παρηγοριά και αυτόο
Post a Comment