Η Βουλγαρία είναι μια χώρα, που σπάνια θα δεις αφίσες πολιτικού περιεχομένου στους δρόμους, μια χώρα που η πολιτική συνείδηση πέφτει συνήθως σε χειμέρια νάρκη, μια χώρα που δεν υπάρχει κοινωνική αφύπνηση, με άλλα λόγια μια χώρα της λογικής "όσα φάμε κι όσα πιούμε".
Το ραφείο μας πάλι, είναι ένα τμήμα του εργοστασίου γεμάτο με αυτοκολλητάκια ORIFLAME, αφίσσες ντόπιων "καλλιτεχνών" , αποξηραμένα γαρύφαλλα και κορδέλλες από δώρα.
Προχθές λοιπόν, μπαίνοντας στο ραφείο μας, αντίκρυσα μια τεράστια αφίσσα κολλημένη στον τοίχο, η οποία δεν κατάλαβα τί αφορά. Οι φράσεις "Ne ste sami" δηλαδή "Δεν είσαστε μόνοι", δεν μου έλεγαν τίποτα. Και φυσικά μου πέρασε από το μυαλό ότι οι γαζώτριες μας την κόλλησαν για καθαρά αισθητικούς λόγους, χωρίς και οι ίδιες να ξέρουν τί αφορά. Χθες το βράδυ , κατεβαίνοντας μια βόλτα στο Πλόβντιβ, είδα όλον τον τοίχο κεντρικού ξενοδοχείου να καλύπτεται από πλακάτ με το ίδιο σήμα και λογότυπο. "Αυτό να δεις που κάτι σημαίνει" σκέφτηκα.
Σήμερα το πρωί λοιπόν, έψαξα στο διαδίκτυο και βρήκα ότι το συγκεκριμένο σηματάκι, αφορά την επιτροπή που έχει συσταθεί για την συμπαράσταση στις Βουλγάρες νοσοκόμες που καταδικάστηκαν σε θάνατο στην Λιβύη, όταν κατηγορήθηκαν ότι μόλυναν με πρόθεση ανήλικα παιδιά με τον ιό του AIDS. Δεν έχω πολυσκεφτεί-αναλύσει το θέμα, όπως και να έχει είναι λυπηρό και αποτρόπαιο, από όποια πλευρά να το κοιτάξεις. Τόσο τα μολυσμένα και νεκρά παιδάκια όσο και η θανατική ποινή, μόνο πόνο και θλίψη προκαλούν, οργή προκαλούν, από όποια πλευρά κι αν σταθείς. Και βέβαια (επίσης από όποια πλευρά κι αν είσαι), κάνουν ορατό το χαμηλό βιοτικό και κοινωνικό επίπεδο δύο λαών και τα αποτελέσματα αυτού του χαμηλού επιπέδου.
Για όσους θεωρήσουν ότι οι Βουλγάρες νοσοκόμες, δεν πρέπει να είναι μόνες σε αυτή την προσπάθεια, υπάρχει το site www.nestesami.bg (και στα αγγλικά). Δυστυχώς δεν ξέρω που μπορούμε να δηλώσουμε την συμπαράστασή μας στα συγκεκριμένα παιδάκια που μολύνθηκαν από τον ιό, και ποιός θα μπορέσει να βρει και να τιμωρήσει τους πραγματικά υπέυθυνους, όποιοι κι αν είναι αυτοί.
Σας παραθέτω και το σηματάκι που μου δημιούργησε την απορία και που τις τελευταίες μέρες, επισκίασε ακόμα και τις μπάμπες μάρτες μας. 
2 comments:
Θίγεις ένα πολύ σοβαρό θέμα με απίστευτες προεκτάσεις.. από τη μια μεριά η θανατική ποινή και από την άλλη η μόλυνση αθώων παιδιών από τον υιό του AIDS.
Το μόνο που θέλω να σχολιάσω είναι ότι είμαι κάθετα αντίθετος με τη θανατική ποινή όσο αποτρόπαιο κι αν είναι το έγκλημα που διέπραξαν γιατί νομίζω ότι τιμωρώντας με θανατική ποινή ανθρώπους που εγκλημάτησαν γινόμαστε ίδιοι με αυτούς.
Αυτό ακριβώς πιστεύω κι εγώ shades, γι'αυτό και λέω ότι από όποια πλευρά κι αν το δεις, το θέμα πονάει. Σίγουρα πάντως με όποιο τρόπο κι αν αφαιρέσεις μια ζωή, το αποτέλεσμα είναι ίδιο. Δεν είναι απόδοση δικαιοσύνης η θανατική ποινή, είναι ένα ακόμα έγκλημα.
Post a Comment