Sunday, April 22, 2007

Μια κούκλα για μια κούκλα!

Εξω από το Capali Carsi της Πόλης, σε ένα από τα δρομάκια που οδηγούν στο Misir Carsisi, υπάρχει ένα μικρό παιχνιδομάγαζο. Το ανακάλυψα την πρώτη φορά που ταξίδεψα εκεί και απέκτησα την Αυσιέν. Μια τεράστια κατάμαυρη κουκλίτσα, με μαύρα γυαλιστερά μαλλιά και απίστευτο ύφος. Σύντομα απέκτησε νέα μωρουδιακά ρούχα, μιας και αυτά που φορούσε ήταν "του ιδρύματος", όπως αποκαλούμε το μαγαζί. Τα ρούχα της τα αγοράζω πλέον από καταλόγους, μιας και δεν αντέχω το ύφος των πωλητριών όταν λέω "αυτό είναι μεγάλο" και προσπαθούν να με πείσουν ότι το μωρό θα μεγαλώσει και δεν θα του κάνει.
Στο δεύτερο ταξίδι ξαναπέρασα από το μαγαζάκι, στο οποίο ποτέ δεν ξέρω πως θα φτάσω, το ψάχνω πάντα για ώρες και κατά τύχη το βρίσκω, και η οικογένεια συμπληρώθηκε από τον Ασλάν, το ταίρι της Αυσιέν. Μαζί έφερα και την Φατιμά που προοριζόταν να σταλεί δώρο σε μία φίλη. Η Φατιμά πέρασε τους πρώτους μήνες της ζωής της στην Ελλάδα, κλεισμένη σε μία ντουλάπα, περιμένοντας να βρω τον χρόνο να την στείλω στην παραλήπτριά της. Ναι, είμαι τόσο αμελής, που παρότι την είχα υποσχεθεί, η Φατιμά βγήκε από την ντουλάπα της μετά από επτά περίπου μήνες και τότε νοιώθοντας φοβερές τύψεις και απέναντί της (για την παραλήπτρια της, τις είχα νοιώσει καιρό), την έβγαλα, την στόλισα και την κράτησα.
Την επομένη του γάμου μας, τριγυρίζαμε ώρες ξανά στα στενάκια της αγοράς για να βρούμε τον Σερχάν, το ταίρι της Φατιμά, που πέρασε όσα πέρασε, δεν χρειαζόταν να μείνει και μόνη! Οπου πετυχαίναμε παιχνιδομάγαζα κι ο Δημήτρης αναστέναζε με ανακούφιση, εγώ πείσμωνα περισσότερο λέγοντας "μα κοίτα τι άσχημες που είναι, πρέπει να βρούμε το δικό μας!". Και το βρήκαμε, και γέλασε ο Τούρκος πωλητής που μας θυμήθηκε, τουρίστες πελάτες να τον θυμούνται κάθε τόσο δεν είχε σίγουρα ξαναδεί.
Οταν φύγαμε από την Ελλάδα, οι βαλίτσες μας ήρθαν με φορτηγό, αλλά το μικρό μας διθέσιο είχε παραταγμένη πίσω από τα καθίσματά μας, την τετράδα της συμφοράς, έτοιμη προς μετανάστευση. Οχι, δεν μπήκαν σε βαλίτσα, ταξίδεψαν καμαρωτοί καμαρωτοί, και όταν φτάσαμε κι αρχίζαμε να κατεβάζουμε τα πράγματά μας, κοιτούσαμε δεξιά κι αριστερά, μην μας δουν οι Βούλγαροι αγκαλιά με τα τέσσερα αραπάκια μας.
Η παραλήπτρια της Φατιμά, πρόσφατα είχε μια μικρή περιπέτεια, κι όταν το έμαθα, οι τύψεις μου που τότε είχα δείξει τόση αμέλεια ξαναξύπνησαν. Ψάχνοντας την αντζέντα μου, ξετρύπωσα την διεύθυνσή της , σημειωμένη πρόχειρα τότε που ήθελα να της την στείλω. Από την άλλη όμως, και η Φατιμά, έχει πλέον την ζωή της εδώ, αποκλείεται να την έστελνα. Σκέφτομαι ότι σε ένα μήνα θα βρεθώ στην Πόλη και πάλι, θα έχω ένα πρωινό ελεύθερο και άρα αρκετό χρόνο για να τον φάω ψάχνοντας το παιχνιδομάγαζο. Και είμαι σίγουρη ότι θα βρεθεί άλλη μια μικρή αραπίνα που θα πιστέψω ότι μου μίλησε όταν θα σταθώ μπροστά της. Το ονομά της δεν το ξέρω ακόμα, οι κούκλες πάντα μου ψιθυρίζουν τα ονόματά τους όταν τις συναντώ. Αλλά είμαι σίγουρη ότι θα είναι η πιο τυχερή κούκλα του κόσμου, γιατί θα την στείλω στην πιο γλυκειά κουκλομαμά του κόσμου. Νινάκι ετοιμάσου!

12 comments:

Shades said...

Πόσο γλυκό ποστ ήταν αυτό!!!!
Ίσως το καλύτερό σου..

Giorgia_is_coming_to_town said...

Δεν ξέρω αν είναι παλιμπαιδισμός, μητρικό ένστικτο, παράνοια, τί είναι τέλος πάντων, αλλά οι κούκλες μου αποτελούν κομμάτι της ζωής μου. Μου "μιλάνε", μου λένε τις ιστορίες τους. Η Αυσιέν δε, έχει μια τεράστια ιστορία κάπου στην Ανατολία, που κάποτε θα την γράψω, δεν υπάρχει περίπτωση:Ρ Κάποτε έλεγα "όσο μόνη και να είμαι, μπορώ να γεράσω με τις κούκλες μου", αυτό νομίζω ότι τα λέει όλα shades.

Marina said...

Χρόνια σου Πολλά Γεωργία, να είσαι πολύ-πολύ ευτυχισμένη και πάντα να ακούς τα καλέσματα της κούκλας. Δεν έχω το e-mail σου για να σου έστελνα κάτι, έστω και εικονικό.
Οπως και να έχει, σου στέλνω πολλά φιλιά

Кроткая said...

ποδαρικό και χρόνια πολλά!
πολύ ομορφη κουκλοΐστορία, μπισκοτάκι!

Giorgia_is_coming_to_town said...

Μαρίνα μου σε ευχαριστώ πολύ!!! Ο,τι επιθυμείς!

Κροτ καλώς όρισες! Ευχαριστώ για τις ευχές. Αν βρω χρόνο, θα διαβάσετε κι άλλες κουκλοϊστορίες. (Και μετά θα μου στείλετε δώρο αυτή την υπέροχη λευκή ποδίτσα, όπως αρμόζει :Ρ)

NinaC said...

:)))))))))))))))))))))))))

Για σένα, για την καρδούλα σου την υπέροχη, για τα μάτια σου τα πανέμορφα!

Σου εύχομαι, Μπισκοτίνι μου, χρόνια πολλά, να είσαι πάντα γερό κι ευτυχισμένο με το Δημήτρη σου.

Ανυπομονώ να τα ξαναπούμε από κοντά.

Φιλιά πολλά, πολλά, πολλά!

allmylife said...

και ξέρεις πως θάχει άλλες 1500 φίλες ε;
:)

fish eye said...

αχ θελω κι εγω κουκλα να μου ψιθυρισει το ονομα της!!χρονια πολλα..φιλια..

korinoskilo said...

απεκτησα και εγω νικ στα μπλοκ....... και αντε επιτελους να κανω σχολιο.......
ειναι οντος κουκλαρες οι κουκλες..... ειχα την τιμη να τις φιλοξενισω..... ειχα την τιμη να δανιστω το ονομα μιας για να κανω πλακα........ ειχα την τιμη να τις δω να μιλαν......... παει σε καλα χερια .... και αυτο με κανει χαρουμενη.... :)

Giorgia_is_coming_to_town said...

- Νινάκι μου, υπομονή ,έρχεται η μικρούλα σου. Ελπίζω κι εγώ να τα πούμε από κοντά σύντομα!
- allmylife, αδελφούλες θα έχει, έχει ανάγκη από μία οικογένεια :)
- φεγγαροαγκαλιασμένη, στείλε μέιλ που θες να έρθει η δική σου! Και να είσαι σίγουρη ότι θα έχει απίθανο όνομα.
- Κορινόσκυλο, καλώστο μου! η Αυσιέν σε φιλά ημισεληνιαστά και απαιτεί 10 ευρώ για την χρήση του ονόματός της (όχι που θα της ξέφευγες).

korinoskilo said...

παλι καλα που δεν μου ζηταει και η κορινα αλλα 10 για την χρηση του δικου της.... 8α το αλλαζα το νικ σε το_κοριτσακι_με_τα_σπιρτα :Ρρρ

Giorgia_is_coming_to_town said...

μήπως να το κάναμε Το_κοριτσάκι_με_τα_λουκάνικα??? Πείνασα κουμπάρα!