Ναι ξέρω , λείπω έναν μήνα περίπου. Πήγαμε στα πάτρια εδάφη, επιστρέψαμε... Κι έχω ένα καινούργιο λάπτοπ. Το δώρο του Δημήτρη για την δεύτερη επέτειο του γάμου μας... Και να 'μαι τώρα να ψάχνω τα πλήκτρα. Είναι μία κούκλα , δεν συμφωνείτε?
Βρήκαμε την Βουλγαρία σε πλήρη απόγνωση από τις πλημμύρες αν κι εγώ το χάρηκα, γέμισε το ποταμάκι μας και πάλι. Την Δευτέρα φεύγουμε για το Βουκουρέστι, ταξίδι αστραπή για δουλειά. Δεν νομίζω ότι θα προλάβουμε να δούμε τίποτα, θα φτάσουμε το βράδυ και Τρίτη βράδυ επιστρέφουμε. Βεβαίως αξίζει τον κόπο το ότι το ταξίδι θα γίνει οδικώς.
Πολλές φορές όλο αυτό το διάστημα είχα την διάθεση να ανεβάσω ποστ, τελικά δεν το έκανα. Και επιστρέφοντας από την Ελλάδα, είμαι τόσο πνιγμένη που δεν προλαβαίνω καν να χαζέψω. Το σημαντικό είναι ότι είμαι πολύ καλύτερα αφότου γύρισα, όχι γιατί έκανα διακοπές (δεν έκανα), αλλά γιατί νοιώθω πολύ καλύτερα με την ζωή μας εδώ πλέον. Μου πήρε δυό χρόνια ασφαλώς αλλά μάλλον συνηθίζω μάλκο πο μάλκο.
Οι επόμενοι τρεις μήνες θα είναι ζόρικοι, ήδη η δουλειά είναι στο φόρτε της. Μας δίνει κουράγιο ένα τετραήμερο του Σεπτέμβρη (θα πάω Τουρκία ακόμα κι αν κλείσουν τα σύνορα!!!!) και ένα Σαβαβτοκύριακο τον Οκτώβρη στην Κύπρο, για τον γάμο του Αντρέα μας.
Καλό χειμώνα λοιπόν , κι όσοι πουν ότι είναι νωρίς ακόμα, ας κρατήσουν την ευχή για αργότερα :Ρ
