Τα νέα μας

Ο Μάρτιος συνεχίζεται στο μοτίβο των δύο προηγουμένων μηνών. Δηλαδή στα χάλια του! Να δεις που θα αρχίσω να φοβάμαι τα δίσεκτα.

Οσο αισιόδοξη κι αν ξυπνάω, σκεφτόμενη πως η νέα μέρα θα πάει καλύτερα, κάτι γίνεται και στραβώνει πριν καλά καλά αρχίσει.

Εχω νεύρα, νεύρα, νεύρα, οι φωνές μου ακούγονται στο ποτάμι! Πιστέψτε με, αξιόλογη απόσταση.

Τα σκυλιά μας μεγαλώνουν, στην οικογένεια προστέθηκαν άλλα τρία της Τσέτσκας μας, μπαμπάς ο Πλαμενάκος μας που μας άφησε πριν λίγο καιρό. Δεν ξέρω πιά πόσα έχουμε, αύριο που θα έρθει ο γιατρός Κίροβ για εμβολιασμούς, θα τα μετρήσω.

Οι αγρότες βάλθηκαν να καίνε τα χόρτα στα χωράφια τους, πότε θα μας κάψουν ζωντανούς δεν ξέρω, η πυροσβεστική πάντως, έχει έλλειψη οχημάτων κι εγώ υπομονής.

Ωστόσο ο Μητσάκος μου, σε πείσμα της αναποδιάς των ημερών, σήμερα απέκτησε νέο "αβτομομπίλ" (μου είπε να μην το λέω "κολά" γιατί είναι χωριάτικη λέξη) με καρά-βουλγάρικα νούμερα! Και είναι ένα κουκλί και ανυπομονώ να το οδηγήσω! Τί λύσσα τον έπιασε να το αγοράσει τέτοια "φατάλνα ντάτα" (13.3) που λένε και οι βούλγαροι φίλοι μας πάντως, δεν ξέρω....

Αυτά εν ολίγοις τα νέα μας. Ετσι και ξε-νευριάσω, μπορεί να ποστάρω και τίποτα της προκοπής...