Για τον Αντρέα!

"Γειά σου APHRODITE, έψαχνα κάτι στα μέηλ μου και βρήκα αυτό το τηλέφωνο! Δεν ξέρω εάν θα παραλάβεις το μήνυμά μου. Σας πεθυμήσαμε πολύ! Εμείς, τα νέα μας πολλά... Τα βασικότερα, σε έξη μήνες θα γίνω πατέρας!Ναι! Οπως το διάβασες!"

Με τον Αντρέα και τον κολλητό του, τον Χριστόφορο, γνωριστήκαμε πριν δεκατρία χρόνια, σε ένα ταξίδι στην Ιταλία. Φοιτητές ακόμα στην Ελλάδα, κάθε τρεις και λίγο βρισκόμασταν. Την Κύπρο την γνώρισα μαζί τους. Εκεί μου κόλλησαν και το παρατσούκλι "Aphrodite". Μετά αποφοίτησαν, γύρισαν Κύπρο, έπιασαν δουλειά, ψιλοχαθήκαμε. Δυό - τρία ταξίδια έκαναν στην Ελλάδα, μια φορά πριν τέσσερα χρόνια κατεβήκαμε εμείς Κύπρο. Πέρσι τον Οκτώβρη παντρευόταν. Παρ' όλες τις υποσχέσεις μου επί χρόνια, ότι δεν θα έχανα με τίποτα τον γάμο του, δεν τα καταφέραμε να πάμε. Οι πτήσεις από Σόφια κακές κι ανάποδες, πιο άβολες δεν γίνονταν. Του ευχήθηκα με μέηλ. Την γυναίκα του, δεν την έχω δει καν.

Είναι κάποιες φιλίες, με την ουσία της λέξης, που τον άλλο τον έχεις μέσα σου, ακόμα κι αν δεν μιλάς μαζί του κάθε μέρα. Ετσι, όταν πριν από λίγο, πήρα το sms του, με έπνιξαν τα δάκρυα για την ευτυχία του. Πριν του τηλεφωνήσω, για να του ουρλιάξω από την χαρά μου, κάθησα να γράψω αυτό το ποστ. Του το χαρίζω, γιατί του χρωστάω πολλή αγάπη! Αντρο μου, με το καλό!