Ο κόσμος να χαλάσει (πόσο περισσότερο δεν ξέρω!), εγώ σήμερα τη νύχτα, θα κοιμηθώ εκεί! Θα πάρω το κλειδί από τον Ζετίν, που θα ρωτήσει όπως πάντα, πώς ήταν το ταξίδι και θα απορήσει γιατί αργήσαμε τόσο να γυρίσουμε. Ο Αλί θα έχει πάει με τον Δημήτρη το αυτοκίνητο στο πάρκιν και θα γυρίσει να κουβαλήσει τις βαλίτσες μας.Στο ασανσέρ, θα μας πει πότε, ακριβώς ξαναμείναμε στο ίδιο δωμάτιο. Δεν το θυμάμαι ποτέ, απορώ πως το θυμάται ο ίδιος.
Το δωμάτιο θα έχει αυτό το χαρακτηριστικό άρωμα, που ανακαλεί η μύτη μου, κάθε φορά που θέλω να μυρίσω "σπίτι". Πάνω στο κρεββάτι, θα με περιμένει το χάλκινο σκεύος με τα αγαπημένα μου λουκούμια από το Χατζή- Μπεκίρ. Ντους και ταξί για την Ιστικλάλ. Ισως πετύχουμε και τον Ογούζ ξύπνιο, να μας περιμένει. Σουλάτσα και μύδια με ρύζι από τους πλανόδιους. Μετά γλυκό στο Ιοζσιούτ. Ετσι είναι πάντα, η πρώτη νύχτα στην Ιστάνμπουλ...
No comments:
Post a Comment