Το Ιλιντεν και η Μαντόνα

Χθες, ενώ το αεροπλάνο πετούσε σε έναν ηλιόλουστο ουρανό, είπα την μαγική φράση :
- Βαρέθηκα το καλοκαίρι! Θέλω χειμώνα, με κούπες καφέ και χουχούλιασμα.
Δεν άργησα να τον δω, μόλις βρεθήκαμε πάνω από τη Σόφια. Και τον κατάλαβα για τα καλά, όταν βγήκα τρέχοντας από το αεροδρόμιο, για να καπνίσω το πρώτο μου τσιγάρο. Δεκατρείς βαθμοί , όλοι κι όλοι και ο ουρανός καταράκτης.
Η Βουλγαρία θα έπρεπε να γιορτάζει χθες, όπως κάθε 6η του Σεπτέμβρη. Δεν το έκανε. Γιατί μετά την Μητρόβα (βλέπε προηγούμενη ανάρτηση), μας προέκυψε η Οχρίδα, που τράβηξε δεκαπέντε Βούλγαρους στα νερά της. Ισως γι΄αυτό, ο ουρανός συνηγόρησε με το όλο κλίμα και άνοιξε τις κανουλές του χθες. Και πέραν των ψυχών που χάθηκαν, βρήκαμε κι άλλο ένα λόγο να τα βάλουμε με τους γείτονες. Δεν ήταν και δύσκολο.
Κάτι το πόσο παλιό ήταν το σαπιοκάραβο, κάτι πόσο υπέρβαρο, κάτι οι γιατροί της γειτόνισσας που ζητούσαν να πληρωθούν από τους διασωθέντες, ήρθε κι έδεσε. Λέτε να έχουμε και κανένα βέτο πάλι?

Οπως και να έχει, ευθύνες υπάρχουν. Και διερωτώμαι, πώς μπορεί οποιοδήποτε τουριστικό πλοιάριο, να μην έχει σωσίβια! Η απλούστερη απορία που έχει κανείς, μετά από μια τέτοια τραγωδία. Το πλοιάριο βυθίστηκε μέσα σε ελάχιστα λεπτά, με τους επιβάτες να προσπαθούν να κρατηθούν από ό,τι έβρισκαν. "Δύο γυναίκες, φιλονικούσαν για μια καρέκλα, στο τέλος πνίγηκαν και οι δύο".
Ο Μητροπολίτης του Πλόβντιβ χθες, στην επιμνημόσυνη δέηση για τους δεκαπέντε νεκρούς, ανέφερε την αιτία του ναυαγίου. Η οποία αιτία, δεν είχε καμία σχέση με τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης. Κατ΄αυτόν λοιπόν, «Ο Θεός τιμωρεί το Βουλγαρικό έθνος για τις αμαρτίες του και κυρίως γιατί στις 29 Αυγούστου, αντί να νηστεύουν για την γιορτή του Αγίου Ιωάννη, διασκέδαζαν στην συναυλία της Μαντόνα!!!» Μεταξύ μας, η εκκλησία είχε τόσο φαγωθεί με την εν λόγω συναυλία που κουτί της έπεσε μια καταστροφή, για να έχει να λέει.

Οχι, δεν είπε κάτι για τα παιδιά από το χωριό Αντόν που έμειναν ορφανά, ούτε για το ποιός θα τα ταϊζει από εδώ και πέρα. Αυτά τα παιδάκια, είναι αδύνατον να βρίσκονταν στην συναυλία της Μαντόνα, για να το πληρώνουν έτσι. Συν τοις άλλοις, δεν βρέθηκε κανένας να τον ρωτήσει, γιατί ο Θεός προτίμησε να τιμωρήσει τα συγκεκριμένα άτομα, καθ' οδόν για το προσκύνημά τους, στο μοναστήρι του Οσίου Ναούμ και δεν έκαψε κανένα από τα μαφιόζικα στέκια της πρωτεύουσας!

Σήμερα, ημέρα Εθνικού Πένθους για την Βουλγαρία, έχει ήδη αρχίσει να μου τη σπάει το φθινόπωρο, το οποίο διακαώς επιθυμούσα. Είναι πολύ νωρίς, για να κρυφτεί ο ήλιος, τώρα που το ξανασκέφτομαι...

Υ.Γ2. Το Παρίσι, το κρατώ σε εκρεμμότητα. Γιατί δεν πρόλαβε να με μαγέψει.