Μέτζυ ον δε μπόρντ!

Τον ανορθόδοξο τρόπο που έμεινα έγκυος ίσως τον διαβάσατε προ διμήνου. Σήμερα θέλω με μεγάλη περηφάνεια να σας ανακοινώσω, ότι έγινα μαμά! Για τρίτη φορά, παρακαλώ!
Η μαμά που ως αισιόδοξη, περίμενε ότι θα γεννήσω ακριβώς σήμερα (άρα τα μωρούλια μου θα ήταν σίγουρα του Βάλιο!), με ανέβασε το βράδυ στο σπίτι με την κρυφή ελπίδα να γεννήσω εκεί. Δεν τόλμησε βεβαίως να το πει στον μπαμπά, ο οποίος εδώ και μια εβδομάδα (ως απαισιόδοξος), έλεγε κάθε βράδυ «μην την φέρουμε σπίτι, θα γεννήσει». Αυτό που του είπε κάποια στιγμή χθες, ήταν «τί κρίμα να μην υπάρχει μαιευτήριο σκυλιών, να την πάμε!»
Επειδή σαν καλό κοριτσάκι, my heart belongs to daddy, αποφάσισα να μην γεννήσω στο σπίτι μας. Χθες τη νύχτα ταλαιπωρήθηκα πολύ, μιας και τα μωρά μου, βιάζονταν να γνωρίσουν τον κόσμο της κροκέτας! Αφού λοιπόν έκανα ότι κάνουν όλα τα θηλυκά του κόσμου πριν τον τοκετό (έχεσα και κατούρησα ανά την επικράτεια, για να είμαι καθαρή!), άρχισα να κόβω βόλτες πάνω κάτω.
Εκανα τόσο θόρυβο (είμαι και κάποιου βάρους βλέπετε!) που στις έξη ξύπνησε ο γλυκός μου μπαμπάς! Με είδε στα μαύρα μου τα χάλια, τα χαλιά μας επίσης, μου μίλησε γλυκά και ετοιμάστηκε να με βοηθήσει. Τον άκουσα να τα χώνει χαμηλοφώνως στην μαμά, που κοιμόταν η γαϊδάρα. « Η Μέτζυ έχει λερώσει όλο το σπίτι, γεννάει σου λέω! Το ταλαιπωρήσαμε το σκυλί, σου είπα να την αφήναμε έξω!». Η μαμά-γαϊδάρα του απάντησε «Δημήτρη μου, μην την μαλώσεις και την ταράξεις». Κάτι είπε μετά ο μπαμπάς αλλά δεν πρόλαβα να ακούσω, γιατί ήρθε , με πήρε κι άνοιξε την πόρτα.

Ξεχύθηκα στις σκάλες, όχι δεν θα γεννούσα σαν την χαζό Τσέτσα μας, όπου έβρισκα! Είμαι μια κυρία, εγώ. Κατέβηκα στο ισόγειο και θα έφτανα στο σπιτάκι του φύλακα (έχει ωραίο καναπέ για γέννες), αν πρώτον, ήταν η πόρτα ανοιχτή και δεύτερον τα μωρά μου μπορούσαν να περιμένουν κι άλλο! Αλλά που! Σκέφτηκα «Δία των σκυλιών, γεννάω!». Χώθηκα κάτω από την σκάλα, κοίταξα τον μπαμπά μου με ευγνωμοσύνη και του έκανα το γνωστό βλέμμα που λέει «φύγε ντάντυ, ας σεμ ντομπρέ σεγκά!». Με κοίταξε κι αυτός με ευγνωμοσύνη, γιατί έπρεπε να φύγει και να καθαρίσει το σπίτι μας, πριν ξυπνήσει η μαμά- γαιδάρα και δεν μπορέσει να φάει το πρωινό της!
Και ξεκίνησε ο τοκετός που ως γνωστόν διαρκεί και κάποιες ώρες. Ετσι στις οκτώ που κατέβηκε η μαμά (σιγά μην ξυπνούσε νωρίτερα, να με νταντέψει), είχα μόλις τα τρία πρώτα μωράκια μου. Αφού μου είπε τα γνωστά «μπράβο Μετζάκι, γκουουντ γκέρλ», μου έβαλε χέρι!
- Γιατί δεν θηλάζεις τα μωρά? Δεν τα ακούς που κλαίνε??? Πάλι θα κουβαλάμε το γάλα με τα μπιτόνια? Μα δεν θα γίνεις ποτέ σωστή μάνα?
Φόρτωσα αγρίως και μου ήρθε να την δαγκώσω, αλλά τί να της πεις? Στην εκπομπή που βλέπει με την εκπαιδέυτρια σκύλων, μαθαίνει μόνο τα «γκουουντ γκερλ» και τα «ααα αααα ααα» , δεν έμαθε ότι πρώτα πρέπει να τελειώσει ο τοκετός και μετά να θηλάσω! Αν θήλαζα κυρά – μαμά τα τρία, πώς θα γεννούσα τα άλλα τέσσερα? Γιατί άλλα τέσσερα ήρθαν μετά! Πολυμηχάνημα με πέρασες?
Φιουυυυυ... Ευτυχώς ήρθε το μεσημέρι, η Πόλια μου. Μου καθάρισε ένα δωμάτιο, μου το έστρωσε και με κουβάλησε μαζί με τα μωράκια μου. Μπόρεσα να τους κάνω και το πρώτο τους καθάρισμα, γιατί ήταν μέσα στη σκόνη και να τα θηλάσω με την ησυχία μου. Ηρθε κι ο μπαμπάς με την μαμά και μου έφεραν τα αγαπημένα μου γάλα και ψωμάκι. Σίγουρα θα σκάσει μύτη και ο γιατρός Κίροβ να καμαρώσει το κατόρθωμά του! Δεν θα του πω ποτέ, ότι ο Ογκνιάν ο τάπας, δεν με έφτανε και άρα ο Βάλιο δεν έκανε και τίποτα σπουδαίο! Αφήστε τον να πιστεύει ότι η φαεινή του ιδέα, άλλαξε την ροή των γεγονότων!
Θα επανέλθω με φωτογραφίες (αν ο μπαμπάς μου, δεν ξεχάσει ξανά την μηχανή του στο αυτοκίνητο!). Πάω να φάω τώρα, έχω αυξημένες ανάγκες πια!