Είναι σαν να υιοθέτησες ένα παιδί, γεννημένο στο πλέον προβληματικό περιβάλλον, μεγαλωμένο από τους πλέον ακατάλληλους ανθρώπους.
Παρά το αρνητικό του παρελθόν, το αγκάλιασες με τόση αγάπη και του κράτησες το χέρι στα πρώτα του βήματα. Κάποιες φορές , το μάλωσες κιόλας, σε πόνεσε και το πόνεσες.
Σήμερα βλέπω το "παιδάκι" μου να περνάει τις εξετάσεις για το "πανεπιστήμιο". Μας περιμένει αγώνας, αλλά θα τα καταφέρουμε μαζί, όπως τα καταφέρνουμε πέντε χρόνια τώρα. Και παρότι, το σημερινό βήμα, είναι το ίδιο ή και λιγότερο σημαντικό (ενδεχομένως) από όσα κάναμε μέχρι σήμερα, νοιώθω πολύ περήφανη που το "παιδί" μου πέρασε τις εξετάσεις με άριστα και πλέον θα το παλεύει σε δυσκολότερες πίστες. Και το κατάφερε αθόρυβα, χωρίς φανφάρες και περιττά λόγια.
Είναι ακόμα πιο σημαντικό , γιατί το "παιδί" μου, δεν είναι μία, αλλά εκατό ανθρώπινες ψυχές.
Μπήκαμε στην Roma!
3 comments:
Καλές δουλειές απο εδώ και εμπρός. Χρυσές ευκαιρίες πάντα μπροστά σας.
ΠΟΥ μπήκατε;
Μπράβο σας κιόλας, αλλά δεν κατάλαβα :).
@Marina μου, ευχαριστώ πολύ - πολύ!!!
@Maestria μου, λογικό ήταν να μην καταλάβεις, έτσι όπως τα έγραψα! Πρόκειται για ένα μοντέλλο μας, που ήμουν σίγουρη ότι ποτέ δεν θα καταφέρναμε να φτιάξουμε και πολύ περισσότερο να πουλήσουμε! Να που τα καταφέραμε. Σε ευχαριστώωωωω!
Post a Comment