Οικογένεια

Κυριακή ξημερώματα, σε ένα στενάκι στο Σιρκετζί. Χυμένοι σε πολύχρωμες μαξιλάρες, προσπαθούμε να ανάψουμε έναν ναργιλέ, πίνοντας Εφέ Πίλσεν. Οπως λέει κι ο Ογούζ, ποτέ μην ξεκινάς με μπύρα, αλλά πάντα μπορείς να την πιείς τελευταία! Ο σερβιτόρος μας πιάνει κουβέντα και ρωτάει αν ήμαστε οικογένεια.

Αρχίζω να εξηγώ τί ακριβώς είμαστε, προσπαθώντας να το πω απλά. Ο Αρις με τα σπαστά αγγλικά του, επεμβαίνει χαμογελώντας. "Ναι, οικογένεια είμαστε". Και δεν χρειάζεται να προσπαθήσω άλλο, έγινε απλό από μόνο του. Οσο απλά, γίναμε και συγγενείς όλοι μας.

Thanks guys!