Πρίν από δυόμιση χρονάκια, είχα κάνει το παρτ 1 της σημερινής ανάρτησης. Για να είμαι ειλικρινής, ως χαζή, ξανθιά, την αποφράδα εκείνη ημέρα, δεν περίμενα ότι θα υπάρξει παρτ 2. Η καλή μας η κυβέρνηση όμως, αποφάσισε -μιας και πατώσαμε στην Γιουριβίζιον- να συντονιστεί με το νικητήριο άσμα και να μου χαρίσει άλλη μια Εφορία και Ευφορία.
Η πρώτη που γέμισε ευφορία ήταν η Πετούνια. Μπήκε στο γραφείο μου λέγοντάς μου ότι έλαβε ένα μέηλ, εξαιτίας του οποίου θα αυτοκτονήσει. "Ευτυχώς το ποτάμι είναι γεμάτο με νερό" συμπλήρωσε. Αφού πέρασαν στα γρήγορα από το μυαλό μου, όλοι οι πιθανοί λόγοι που θα οδηγούσαν την Πέτια στην αυτοκτονία, βούτηξα από τα χέρια της το χαρτί με το δολοφονικό μέηλ για να το διαβάσω. Βρε λες ο Νίκι να της ανακοίνωσε ότι την χωρίζει, με μέηλ? Τόσο μοντέρνος πια? Για να δούμε τί λέει.
"Αγαπητοί φορολογούμενοι. Με μεγάλη χαρά σας ανακοινώνουμε την αναβάθμισή σας.Από την 1 Ιουνίου, αρμόδια για εσάς είναι η Εφορία "ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ" στη Σόφια! Αυτό σημαίνει ότι η εταιρεία σας μπαίνει στην ομάδα των πλέον σημαντικών εταιρειών της χώρας. Λαμβάνοντας υπόψιν ότι τα ποσά που καταβάλετε για φόρους και εργοδοτικές εισφορές είναι μεγάλα, θα απολαμβάνεται υψηλού επιπέδου υπηρεσίες" . Λίγο πολύ αυτά έλεγε, μην τα μεταφράζω και επακριβώς τώρα!
Γύρισα στην παραλίγο αυτόχειρα. "Αγάπη μου, αυτό είναι για μεγένθυση και κορνίζα!" την ειρωνεύτηκα. "Δεν χαίρεσαι που η εταιρεία δεν είναι πλέον Μεγαλο-μεσαία, αλλά ΜΕΓΑΛΗ?". Δεν απάντησε. Εγώ βάλθηκα να κάνω την μετάφραση από τα ελληνικά στα ελληνικά πλέον, για να εμπεδώσω το μήνυμα της επιστολής. Τις υψηλού επιπέδου υπηρεσίες βλέπεις, τις πληρώνεις πάντα ακριβά. Και δεν εννοώ σε χρήμα.
Φαντάστηκα την Πετούνια να κουβαλάει τις βαλιτσούλες με τα χαρτιά μας κάθε μήνα, στη Σόφια. Να τρώει εκεί όλη τη μέρα και να μην της φτάνει. Θεέ μου, θα ξετιναχτούμε στις βενζίνες! Πάλι καλά, που δεν μας έστειλαν στο Ρούσσε. Μετά την φαντάστηκα να θέλει μια ενημερότητα. Και να πηγαίνει στην Σόφια να την πάρει. Να τηλεφωνεί επί ώρες για να βρει τους αρμόδιους στο κάθε τμήμα. Το φουπουά μας, να επιστρέφεται του Αγίου. Η να σκέφτεται ότι είμαστε μακρυά και να καθυστερεί κανένα μήνα στη Σόφια. Φουπουά είναι αυτό! Οποτε θέλει έρχεται! Να μας πλακώνουν στους ελέγχους, μέχρι να μας συνηθίσουν. Να γίνεται το γραφείο παράρτημα της εφορίας. Ναι, είχε πολλούς λόγους να αυτοκτονήσει. Μην σου πω, να αυτοκτονήσουμε και ομαδικώς. Είπα όμως να μην την φορτώσω κι άλλο.
"Σιγά ρε Πέτια. Τα ίδια έλεγες κι όταν μας πήγαν στο Πλόβντιβ. Βουνό μας φαινόταν και τότε. Σε έξη μήνες όμως είχες γνωριστεί με όλους και δεν κολλήσαμε ποτέ". Με κοίταξε με μάτι που γυάλιζε. "Πάνω που συνήθισα τους υπαλλήλους στο Πλόβντιβ!!!!Θα πεθάνωωωωωωω" ξανάπε. Μάλλον την τρόμαξε το εξάμηνο που ανέφερα. Ισως πάλι να σκέφτηκε ότι πέρασαν δυόμιση χρόνια για να συνηθίσει τους υπαλλήλους στο Πλόβντιβ, τί εξάμηνα της τσαμπουνάω? "Ε οκ, τώρα ξέρουμε από αλλάγες. Θα δεις ότι σε δυό μήνες θα είναι όλα ρολόι" το μπάλωσα.
Βούτηξε από το χέρι μου το δολοφονικό μέηλ και προχώρησε προς την πόρτα. Δεν μπορούσε να πει τίποτα παραπάνω. "Α Πετούνια! Στείλε στον κυριούλη μια απάντηση, ότι κι εμάς είναι χαρά μας που μεγαλώσαμε τόσο, ώστε να μας πηδάνε με προνομιακή μεταχείριση. Και μην ξεχάσεις να κορνιζάρεις το γραμματάκι, να το κρεμάσουμε δίπλα στο άιζο" της φώναξα. Εκτοτε δεν την ακούω. Αν είχε πέσει στο ποτάμι, θα το είχα μάθει, υποθέτω....
