Θα φύγω λέω... και μαζεύω κουράγια, νεύρα,
όσα με πόνεσαν μήνες τώρα,
θηλιές τα κάνω,
να κρεμάσω το όνειρο και να φύγω.
Θα φύγω λέω... και εξακολουθώ να κάνω,
όσα κάποιος που μένει κάνει,
κάποιος που έχει σκοπό για πολύ να μείνει,
αν όχι για πάντα.
Θα φύγω λέω... και πνίγω λυγμούς,
καταπίνω δάκρυα,
γιατί δεν θέλω να το κρεμάσω το όνειρο.
Το όνειρο δεν μου ανήκει,
ανήκει μόνο σε αυτό το ίδιο το όνειρο.
Το ότι το ονειρεύτηκα, δεν το κάνει δέσμιό μου...
δεν μπορώ να το κρεμάσω στις θηλιές που φτιάχνω...
θα το αφήσω να ζήσει.
Μόνο που εγώ θα είμαι ήδη αλλού,
να κυοφορώ ένα άλλο όνειρο...
αν μπορούσα
1 day ago
6 comments:
Απλά...ΤΕΛΟΙΟ
Να ΄σε καλά, πάντα τέτοιες εμπνεύσεις.
πανεμορφο...μην αφησεις τα ονειρα σου!
Να επιμείνεις οσο μπορείς και σ’ αυτό και στο άλλο έρχεται..
Eιχα ανάγκη να διαβασω κατι τοσο ομορφο.
(ευχαριστώ :) )
@dimitris υπερβάλεις λιγάκι ε?
@foulianna, κάποιες φορές τα αφήνουμε, αναγκαζόμαστε... το ότι τα γεννάμε αρκεί όμως ε?
@shades είναι στιγμές που όσο κι αν επιμένεις, είναι προτιμότερο να το αφήσεις... απλά θα γεννηθεί ένα άλλο, γιατί δεν μπορούμε να ζούμε χωρίς ένα όνειρο, εγώ τουλάχιστον .
@estrella μου που πήγε το υπέροχο μπλογκ σου, εεε? Εγώ σε ευχαριστώ!
Συνέχισε να ονειρεύεσαι και κάθε όνειρο που αφήνεις θα ...ζηλεύει το επόμενο.
Post a Comment