Friday, August 17, 2007

Χωρίς λόγια

Την λατρεύω αυτή την φωτογραφία... Γιατί έχει κάτι που θυμίζει, τις διακοπές που δεν κάναμε... Γιατί έχει κάτι που θυμίζει το σπίτι μας... Γιατί έχει κάτι που θα κάνουμε μήνες να ξαναδούμε... Γιατί όταν την τράβηξε ο Δημήτρης, είμαι σίγουρη ότι ήδη την νοσταλγούσε...
Ανοιξε το στοματάκι της η στις

4 comments:

Heliotypon said...

Καλή η φωτό. Να τα βλέπεις συχνά Live τούτα τα βότσαλα!

August 17, 2007 7:25 pm
Giorgia_is_coming_to_town said...

Ευχαριστώ για την ευχή heliotypon :) Μόνο που τα βλέπω σπανίως γμτ!

August 18, 2007 2:52 am
Marina said...

Το όνειρο υπάρχει πάντα για όσους θέλουν να το βλέπουν. Και όταν έρχεται η στιγμή που χώνεις τα χέρια σου στα βότσαλα και αφήνεις την άμμο να χαϊδέψει τα μαλλιά σου αξίζουν οι μήνες της αναμονής.

Καλές θάλασσες σου εύχομαι!

August 19, 2007 12:07 am
Anonymous said...

Ξέρουν όσοι υποστηρίζουν πως μια φωτογραφία = χίλιες λέξεις. Θέλω όμως να μη νοσταλγείς, να κάνεις ότι μπορείς να το ζείς. Να στα φέρει έτσι η ζωή, να τα ζείς κάθε μέρα.

August 19, 2007 1:59 pm

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)