Γιορτάζουν και τα σκυλιά τον Αγιο Βαλεντίνο???

Πριν από μιάμιση εβδομάδα, ανακαλύψαμε ότι η Μέτζυ μας, ξαναμπήκε σε γόνιμες μέρες. Επειδή η πρώτη εγκυμοσύνη μας δυσκόλεψε πολύ και δεν αντέχαμε εκ νέου ταλαιπωρία (κυρίως για την ίδια), κλήθηκε ο γιατρός Κίροβ επειγόντως. Αφού ξεφύσησε ανακουφισμένος, που δεν είναι πάλι άρρωστη, μας έδωσε δυό κουτιά χαπάκια, θα έπρεπε να τα ξεκινήσουμε και όλα θα ήταν μια χαρά. "Ντάβαμ γαράντσια" μου είπε.Ανέβαλα το ξεκίνημα για το επόμενο πρωί, γιατί τα χάπια ήταν επτά και αποκλείεται να την στρίμωχνα βράδυ.
Το ίδιο βράδυ, η μοίρα της το ‘ φερε, να είμαστε καλεσμένοι σε ένα δείπνο γενεθλίων, σε ένα χωρίο στο βουνό. Και ασφαλώς πήγαμε. Κι εκεί ΤΟΝ είδα! Τον τέλειο τον άντρα, τον άντρα τον σωστό! Οχι για μένα καλέ, για την Μέτζυ. Στα χρώματά της και καθαρότατος Βουλγάρικος Ποιμενικός. Η Μέτζυ έχει και κάποια χαρακτηριστικά σαρακατσάνας (μακρυά μουρίτσα) και δεν είναι τόσο επιβλητική. Αυτός όμως ήταν τέλειος. Μεγάλος και με την χαρακτηριστική λιονταρόφατσα. Μεγαλωμένος με μπριζολάκια και απόλυτα κακός. Δεν φοβάμαι τα σκυλιά, αλλά αυτός δεν πλησιαζόταν με τίποτα. Και το όνομά του, επίσης επιβλητικό και υπέροχο. ΤΙΤΟ. Ο,τι έπρεπε για την άμυαλη σκύλα μου!
Το προξενειό έγινε, δεν πειράζει, χαλάλι μια εγκυμοσύνη ακόμα, σκέφτηκα. Τίτο είναι αυτός, ας γίνει η Γιουγκοσλαβία του για μερικές μέρες. Ο «μπαμπάς» του, θα τους ετοίμαζε χώρο, μιας και ο Τίτο δεν ήταν για μετακινήσεις (φορτηγό θα θέλαμε) και η μπούλκα (νύφη), θα ανέβαινε στο βουνό αυτό το Σαββατοκύριακο. Ηπιαμε στην υγειά των μελλόνυμφων σκυλιών μας και κάναμε όνειρα. "Με μερσεντές θα την φέρω", είπα η αισιόδοξη !
Για να μην έχουμε απρόοπτα, η Μέτζυ δέθηκε σε απόσταση ασφαλείας από τον επίσης δεμένο, προηγούμενο ερωτά της και μπαμπά των παιδιών της. Τα βράδυα με την αλυσιδίτσα της ανέβαινε στο διαμέρισμα, όλα κανονισμένα.
Αλλες οι βουλές των «γονιών», όμως...
Χθες βράδυ, όταν ο Δημήτρης πήγε να την λύσει, ανακάλυψε τον Ρίτσι (βλ.προηγούμενος έρωτας) πιασμένο με την αλυσίδα του στον φράχτη να κλαίει γοερά. Στα πλαίσια της προφύλαξης, έφερε μέσα την αμαρτωλή σκύλα μας και γύρισε να απελευθερώσει τον Ρίτσι. «Εκλαιγε ο καημένος και τον έλυσα» μου είπε. «Μας την έπαιξαν τα κωλόσκυλα» του είπα. «Ελα βρε, αύριο θα τον δέσουμε, κρίμα είναι να κλαίει ο καημενούλης».
Η Μέτζυ, η οποία μας κρατούσε μούτρα λόγω δεσίματος τις τελευταίες μέρες, ήταν υποδειγματική. Εφαγε τα κοκκαλάκια της, κάθησε μαζί μας, σαν να μας είχε συγχωρήσει. Είχα μέρες να την δω τόσο ήρεμη.
Σήμερα το πρωί κατέβαινα τις σκάλες να έρθω στο γραφείο. Καταστροφή μου!!! Τον είδα να κατεβαίνει κι αυτός! «Ρίτσι, εξαφανίσου χαμένε που την ψάχνεις!» του φώναξα. Αλλά αντί να εξαφανιστεί ο χαμένος, εμφανίστηκε η χαμένη, να με κοιτάζει με το ένοχο ύφος της. Αυτό που έχει πάντα, όταν έχει κάνει λαδιά. «Ηλίθια! Πάλι?» ούρλιαξα. Ηταν αρκετό για να εξαφανιστεί, το εκ νέου ερωτευμένο ζευγάρι.

Μπήκα στο γραφείο και είπα του Δημήτρη «άντε μαζεψέ την, με τον Ρίτσι είναι, η ηλίθια. Και ξέρεις τί κάνουν! Γιατί δεν τους έδεσες γαμώτο?».Ο Δημήτρης έκρυψε το πρόσωπό του στα χέρια του. Χαρακτηριστική κίνηση «μπαμπά» που αρνείται να δεχτεί ότι το «κοριτσάκι» του μεγάλωσε. Ξαφνικά, το πρόσωπό του φωτίστηκε! «Δεν πειράζει, σήμερα είναι Love day, σωστά?» είπε.