...

Πριν από επτάμιση χρόνια, είπα στον εαυτό μου "θα μάθεις να ζεις μαζί τους, σαν να μην υπάρχουν".

Και ήταν σαν να μην υπήρχαν.

Τα ξέχασα εγώ, με ξέχασαν κι αυτά.

Την περασμένη εβδομάδα με ξαναθυμήθηκαν.

Κι όσο και να προσπαθώ να πειστώ ότι δεν υπάρχουν, είναι τόσο εμφανής η παρουσία τους, που αναγκάζομαι να τα αντιμετωπίσω.

Αύριο μεσημέρι στη Σόφια... αγκαλιά με το λεξικό μου και την αγγλική ορολογία. Ευχαριστώ Δημητράκο μου, γι΄αυτό που είπες χθες και που ξέρω ότι το πιστεύεις.

Ευχαριστώ Στανισλάβ, που σε λίγα λεπτά, έγινες ο αδελφός που δεν είχα.