Να το πάρει το ποτάμι!!!

Η Μαρίνα και η Lianne με εξέπληξαν! Αν και νομίζω ότι το Μαρινάκι μου έκανε πλάκα με την επιλογή της αλήθειας, έπεσε μέσα.

Πριν από μερικά χρόνια, δούλευα σε εταιρεία που εμπορευόταν εξοπλισμό για τεχνικά έργα. Κάποια στιγμή, είχα την ιδέα να προσθέσω στην γκάμα μας, μεταλλότυπους για σκυρόδεμα. Οσοι γνωρίζουν από τεχνικά έργα, ξέρουν ότι τα προϊόντα που τα αφορούν, είναι αδύνατον να τα πουλήσεις εάν δεν ξέρεις, τί δυνατότητες και χαρακτηριστικά έχουν και πως χρησιμοποιούνται. Ειδικά όταν είσαι γυναίκα (συνεπώς αμφισβητείσαι πιο εύκολα σε ανδροκρατούμενο χώρο), θα πρέπει να ξέρεις λεπτομέρειες που ένας άντρας θα μπορούσε και να αποφύγει.

Αφού λοιπόν με τα πολλά, διαπίστωσα ότι ο "αποστάτης" και το "μουρέλο" ήταν ένα και το αυτό, κατάλαβα ότι το να βλέπω τα εμπορεύματα συναρμολογημένα στην έκθεσή μας, δεν ήταν αρκετό για να τα «μάθω». Ετσι αποφάσισα για μια ακόμα φορά, να βγω στο εργοτάξιο.
Για κακή μου τύχη, ήταν καλοκαίρι και το έργο γινόταν δίπλα στην θάλασσα. Στα διαλείμματά μου, κατέβαινα από την σκαλωσιά και πλακωνόμουν στο αντιηλιακό (δεν χρειάζεται να σας πω ότι τα χέρια μου έγιναν κατακόκκινα ούτε ότι γελούσε ο καφετζής δίπλα, όταν πήγαινα να πάρω καφέ μέσα στη βρώμα και τη μαυρίλα!). Οχι, ούτε μια βουτιά δεν έκανα!

Το καλό ήταν ότι λόγω γυναικείας παρουσίας στο εργοτάξιο, εμφανίστηκαν και κάτι ξεχασμένοι εργάτες που είχαν πάρει άδεια από την σημαία, οπότε η δουλειά προχώρησε πιο γρήγορα.

Δυστυχώς δεν έχω εδώ τις φωτογραφίες από το «έργο μου», για να δείτε τί καλή δουλειά έκανα! Και το πιο τρελλό είναι, ότι δεν με πειράζει να την ξανακάνω αν κάποτε χρειαστεί!