Τρία ψέματα και μία αλήθεια...

Δεν φτάνει που η Adomiel εξαφανίζεται κατά περιόδους και την ψάχνουμε εναγωνίως, επιστρέφει και με προσκλήσεις που απαιτούν κόπο!!!

Και κάθομαι εγώ και γράφω, τα τρία ψέματα και την μία αλήθεια μου. Και τα σβήνω και τα ξαναγράφω, γιατί διάολε, όλα ψέματα μοιάζουν! Οχι τίποτε άλλο, πρέπει να σας βάλω και στον κόπο να αναγνωρίσετε το αληθές.

Ξεκινάμε λοιπόν, ευχηθείτε να το ολοκληρώσω, γιατί κοντεύει να λιώσει το πλήκτρο του backspace :P

1. Σε μια από τις προηγούμενες δουλειές μου, ήμουν μπετατζού. Καλούπωνα δηλαδή σε οικοδομές. Παρ'όλη την υψοφοβία μου, σας διαβεβαιώ ότι ουδέποτε τρόμαξα, όντας σκαρφαλωμένη σε σκαλωσιά. Γιατρέ μου, τί λέτε για αυτό?

2. Εχω δυσανεξία στην λακτόζη. Εξαιτίας αυτού πίνω το καφεδάκι μου χωρίς γαλατάκι και ασφαλώς τρέμω την οστεοπόρωση.

3. Πιστή στην μόδα της περμανάντ (αν και ντεμοντέ κατά καιρούς) έχω κάψει τα τσουλούφια μου από τα συνεχή κατσαρώματα. Είναι τέτοιο το χάλι μου, που ο κομμωτής μου κάθε φορά με απειλεί ότι δεν γλυτώνω το κούρεμα με την ψιλή, προκειμένου να σώσω το κεφάλι μου.

4. Εκτός από υψοφοβία, υποφέρω και από κλειστοφοβία. Και τα έχω βρει σκούρα στην Βουλγαρία, που στις παλιές πολυκατοικίες, πρέπει να ανέβεις επτά ή και δέκα ορόφους με τα πόδια. Δεν πειράζει, έτσι αποφεύγω και τα τρισάθλια ασανσέρ, κάνω και την γυμναστικούλα μου.

Ουφ!!! Καλέ δεν έσβησα! Εύγε μου! Το τελείωσα! Οποιος θέλει να αποδείξει, πόσο ψεύτης είναι, μπορεί να συνεχίσει.

Adomiel μου, ευχαριστώ για την πρόσκληση!!! Και φρόντισε να μην χάνεσαι, μας λείπεις εε???