Οταν ζούσα στην Ελλάδα, υπέφερα με την υπερβολική ζέστη. Το κρύο βολεύεται, σκεφτόμουν. Θα φορέσεις ένα ρούχο παραπάνω, θα χουχουλιάσεις στο σπίτι, θα περάσει. Η ζέστη, αχ αυτή η ζέστη, είναι ανυπόφορη!
Μην λες ποτέ μεγάλες κουβέντες, χαζή ξανθιά! Την πρώτη χρονιά που μετακόμισα εδώ, ο χειμώνας μας χάρισε απλόχερα κάτι -26, για μια-δυό μέρες. Αγόρασα ένα παλτουδάκι με γούνινη επένδυση (ανέκαθεν κορόιδευα τα γούνινα παλτά) και κυκλοφορούσα στο γραφείο σαν εσκιμώος. Μαλάκωσε μετά ο καιρός, οι χειμώνες που ακολούθησαν ήταν πιο ήρεμοι, το -10 δεν το λες και κρύο, όταν το συνηθίσεις.
Κι ήρθε αυτή,η καταραμένη εβδομάδα! Αυτόν τον άτιμο, δίσεκτο χρόνο! Η Πολυάννα μέσα μου, πήγε για σκι προφανώς και με παράτησε μόνη, να γκρινιάζω σαν την κακιά πεθερά. Χτύπησε εμπλοκή το -20, το γραφείο να μην ζεσταίνεται με τίποτα, το σπίτι να μην ζεσταίνεται επίσης. Να έχω κάνει κολλητή την "τσιγγάνα γκόμενα", την ξυλόσομπα κι αυτή να μην χορταίνει! Ερχομαι στο γραφείο ντυμένη σαν κρεμμύδι, τρία πουλόβερ, μπουφάν,παλτό και σάλι. Ω ναι, όλα μαζί. Πάγωσαν οι σωλήνες, το νερό είδος υπό εξαφάνιση. Να δουλεύω με το σκουφί και τα γάντια. Εχω γίνει γνήσια βουλγάρα. Δηλαδή, τα νεφρά μου με πεθαίνουν στον πόνο, μάλλον φταίει το μόνιμο κουλούριασμα. Τα πόδια μου είναι παγάκια. Το μυαλό μου σε χειμέρια νάρκη. Με μούτρα να ξυπνάω, με μούτρα να περιφέρομαι όλη μέρα, με μούτρα να κοιμάμαι. Και το κερασάκι στην τούρτα? Ο Δημήτρης με πυρετό! Δεν μπορώ να το διαχειριστώ το γαμημένο το κρύο, τέλος. Οσες τακτικές "θετικής σκέψης" κι αν εφαρμόσω! Το γεγονός ότι έχω γίνει γκρινιάρα, μου τη δίνει πιο πολύ από όλα!
Ο μπάι Πέτιο μου κουβάλησε ένα τέρας. Ηλεκτρική σόμπα, λέει. Δεν μπόρεσε να μου προσδιορίσει εάν κατασκευάστηκε πρό ή μετά "δημοκρατίας". Παρότι την έχει βάψει ένα απίθανο κεραμμυδί, τα χρόνια της δεν κρύβονται, άσε που κάνει θόρυβο σιδηρόδρομου. Και να πεις ότι ζέσταινε. @@. Μόνο να καίει κιλοβάτ ξέρει, η αχόρταγη κι αυτή. Σκέφτομαι ότι στην μαμά Ελλάδα, με τέτοιες θερμοκρασίες δεν θα δούλευε τίποτα! Εδώ ρε γαμώτο, γιατί όλα συνεχίζονται σαν να μην τρέχει κάστανο?
Θέλω να μετακομίσω στον Ισημερινό και υπόσχομαι να μην γκρινιάξω ποτέ ξανά για την ζέστη!
3 comments:
Εγώ ήμουν πάντα το αντίθετο από εσένα.
Λατρεύω τη ζέστη, δεν αντέχω το κρύο.
Δεν μπορώ να λειτουργήσω αν κρυώνω.
Υπομονή κουκλί, κοντεύει πια η άνοιξη.
Ζεστή αγκαλία και φιλί να σε θερμάνω λίγο...
Καταρχήν περαστικά στον άρρωστο. Ελπίζω μέχρι τώρα που αξιώθηκα να διαβάσω την ανάρτηση να έχετε ζεσταθεί λιγάκι. Και το καλοκαίρι μπορείς να γκρινιάξεις όσο θες, θα κάνω πως δεν θυμάμαι :)))))
@Delfinoula, πλέον κι εγώ δεν θέλω να ξαναδώ κρύο και χιόνι, στον αιώνα τον άπαντα!!! Η άνοιξη αργεί ακόμα, τουλάχιστον για εδώ. Μόνο η υπομονή μας έμεινε! Θενκς για την αγκαλίτσα!
@mamma, ο άρρωστος συνήλθε, δόξα τω Θεώ, τα δικά μου νεφρά δεν λένε να συνέλθουν με τίποτα! Οσο για τα του καιρού, σήμερα και αύριο οι προβλέψεις μας δίνουν μισό μέτρο χιόνι κι από μεθαύριο, ξανά στο -15, μην χάσουμε και την σειρά μας!
Post a Comment